Kurban Bayramı boyunca basın yayın organlarından duyduğum isimlerden en güzeli Umudu Yeşerten Kervan mottosuyla yola koyulan Umut Kervanı Yardım Platformu`nun ismi oldu. Bayramı herkes için bayram kılan bu platform hakkında eminim ki; ben ne söylesem de azdır.

Her şeyden önce Platform Koordinatörü Sayın Masum Ayyıldız`ın şahsında emeği geçen herkesten Rabbim razı olsun. Her ne kadar hak etmesek de Rabbim bizleri de onların sevaplarından nasiplenenlerden eylesin.

Bayram boyunca gerek yazılı ve sosyal gerekse de görsel medyada sürekli olarak Umut Kervanı Platformu`na bağlı derneklere ait kurban dağıtımıyla ilgili haberlerin bombardımanına uğradık. Gelen her haber, muhakkak ki, Platform`a bağlı bir derneğin ismiyle geldi. Rabbim emeklerini sonsuz keremiyle kabul buyursun.

Bayram`ın bitmesiyle de Platform, çalışmaların neticesini kamuoyuyla paylaştı. Platform Koordinatörü Sayın Ayyıldız, çalışmaların neticesini şöyle özetledi; ``Platformumuz Türkiye`nin 48 yerleşim yerinde

Ülkenin dört bir yanına yayılan 48 Yerleşim yerinde kesilen, toplam Bin 846 Kurban ve bu Kurbanlardan elde edilen Altmış bir bin ton et. Bu 61 Bin kilo et, toplamda 31 bin 792 aileye ulaştırılıyor. 31 Bin 792 aileyi ortalama 4`e çarpacak olursak 127 Bin 168 kişiye et ulaştırıldığını görürüz.

Yaklaşık üç yıllık bir geçmişi olmasına rağmen ülke genelinde onlarca yıllık geçmişi ve güçlü finansal destekleri olan Yardım Kuruluşları ile hayırda yarışan Platform Gönüllüleri, halkta uyandırdıkları güven duygularıyla, fakirle zengin arasında emin köprü olmayı başarmışlardır.

Platform`un, benim gözlemlediğim kadarıyla en başarılı olduğu nokta, kimsenin görmediği, tespit edemediği gerçek ihtiyaç sahiplerini görüp onlara yardım ulaştırmasıdır. Merkezi noktalarda ve herkesin hemen ulaşabileceği fakirlerin yanı sıra ücra köşelerde kalan sesini duyuramayan asıl hak sahiplerini bulup emanetlerini onlara teslim etmeleri başlı başına bir başarı ve farklılıktır.

Önemli ve üzerinde durulması gereken bir başka konu ise; yardımlarda gözetilen tek kriterin ihtiyaç sahibi olma durumu olmasıdır. Platform Üyesi dernekler, kendi sorumluluk alanlarına giren bölgelerde, benim fakirim, onun fakiri gibi bir anlayışa girmeden; etnisite, hayat görüşü ve mezhebi farklılıkları önemsemeden hak sahiplerini arayıp bularak hakkı sahibine teslim etme erdemini göstermişlerdir. Umut Kervanı Platformu`nun ve temsil ettiği Camianın böylesine birleştirici bu tavrından herkesin ders alması gerekir diye düşünmekteyim.

Kurban Kesimi ve dağıtımında görevli Platform Üyeleri`nin Bayram boyunca büyük bir gayretle çalışıp daha Bayram`ın ilk gününde kesimi bitirerek kısa sürede dağıtımı da tamamlamaları takdire şayan bir davranıştır. Birebir olaya şahitlik edenlerin de ifade ettiği gibi, bu hayırda görev alan üye ve gönüllülerin çoğu ancak gece yarısından sonra evlerine ulaşıp aileleriyle bayramlaşabilmişlerdir. Sırf ihtiyaç sahibi insanlara, haklarını daha çabuk ulaştırmak adına durmadan çabalayan bu hayır ve sevap avcıları, kendilerine gıpta ettiğimizi bilmelidirler.

Sadece Türkiye`de toplanan kurbanların kesim ve dağıtımıyla yetinmeyen Platform, Avrupa`da toplanan Kurbanların ifası için de büyük bir çaba sarf ediyor.

Avrupa Yetim Der ve İho Ebrar gibi Avrupa Orijinli hayır kuruluşlarına da kendi kesim alanlarında yer veren Platform, Avrupa`dan gelen temsilcilerle beraber Avrupa`da yaşayan hayırseverlerin Kurbanlarını da dağıtarak uluslar arası bir boyut kazanmıştır.

Eminim ki bu hayırlı çalışmalar boyunca yüzlerce göz yaşartan ve takdir kazandıran olay yaşanmıştır. Bu hikâyelerden birini de Avrupa Yetim Der adına Platform yetkilileriyle beraber bayram boyunca kesim ve dağıtım çalışmalarında bulunan bir kardeşten dinledim. Avrupa`da ikamet eden bu kardeşin duygulanarak ve takdirle anlattığı bu hikâyeyi ben de sizle paylaşayım.

O Kardeş diyordu ki; Ben Avrupa Yetim Der adına Bayram boyunca bölgede Umut Kervanı Platformu Yetkilileri`nin yanında bulundum. Arife günü D.Bakırdaydık. Gece Diyarbakır`daki Platform yetkililerinden birinin evinde misafirdim. O abi, gece saat üç buçuğa kadar Bayramın birinci günü yapılacaklarla ilgili çalışıp programını tamamladı. O arada biz uyumuştuk. Sabah namazına kalktığımızda ev sahibinin evde olmadığını gördük. Oğlu, babasının namazlarını kesim yerine yakın bir camide kılacağını, Bayram Namazından hemen sonra kesim yerine erken ulaşmak için o camiyi tercih ettiğini söyledi. Biz genç mihmandarımızın rehberliğinde eve yakın bir camiye gidip Bayram Namazını eda ettikten sonra saat 11 gibi kesim yerine hareket ettik. Kesim yerine geldiğimde o kadar hummalı, disiplinli ve itaatkâr bir çalışma vardı ki; gördüklerim karşısında oradaki tertip ve düzen karşısında resmen hayrete düştüm. Gözlerim o abiyi aradı. Orada olmadığını görünce, bize, büyük baş hayvanların alana getirilmesi konusunda bir sorun çıktığını kendisinin başkasını göndermek yerine bizzat giderek sorunu çözdüğünü ve gelmek üzere olduğunu söylediler. Kısa bir zaman sonra o abi, kamyonete yüklediği büyük baş kurbanlıklarla geldi. Bu arada kesim ve paketleme işlemleri de hızla devam ediyordu. Herkes dağıtacağı mıntıkaya göre kurban etlerini alıp hızlıca hak sahiplerine ulaştırmak için oradan ayrılıyordu. Kurban organizasyonunda çalışan o yüzlerce fedakârdan hiç biri daha anne babalarıyla, Çoluk çocuklarıyla bayramlaşmamışlardı. Onların en büyük bayramları vazifelerini yerine getirip başkalarına bayram ettirmekti.

Bu arada öğlen yemeği için kısım kısım yemek dağıtılan çadıra gidiliyordu. Namazını kılıp yemeğini yiyen hemen görevine dönüyor çalışmalar bir an bile aksamıyordu. Biz de yemek için çadıra gidince yemekte et haşlaması olduğunu gördüm. Her tarafımızda tonlarca kurban eti olunca, yemeğin kurban etinden yapıldığını düşünerek, bu haşlama kurban etinden mi, diye sordum. Verdikleri cevap beni bir kez daha hayran bıraktırdı. Bana, Hayır bu eti biz dün kendimiz için kasaptan aldık. Kurban etlerini asla kendimiz için kullanmayız, dediler. Bu durum fedakârlık ötesi bir durumdu. Bu durumu ancak sadakat ve diğergamlık yani İ`sar olarak açıklamak mümkün olur sanırım.

İşlerimiz bittiğinde gece saat 11 olmuştu ve o an o abi birden ailesiyle bayramlaşmadığını hatırladı. Daha çocuklarla da bayramlaşmadık, dediğinde ben, aileleriniz sorun çıkarmıyor mu? Diye sordum. Yok, onlar da alıştılar, dedi. Sonra durup düşündü ve orada görevli tüm arkadaşlar adına, eşlerimiz bize haklarını helal etmezlerse vay halimize, dedi. Sonra da gülerek günün en güzel sözünü söyledi, yok ya hiçbir şey olmaz, bizim eşlerimiz de Allahın izniyle çok fedakârdırlar ve bizi iyi anlarlar, dedi. Gün gece yarısı olmuş, D.Bakır`da 8 Bin`e yakın ailenin sofrasında o akşam Platform`un dağıttığı kurbanlar afiyetle yenilmişti. İş tamamen bitip de biz o abinin evine vardığımızda vakit gece yarısını geçmiş olmasına rağmen o evde bayram yeni başlamıştı. Hem de görevini layıkıyla yapmanın verdiği büyük bir mutlulukla. Rabbim o ve onun gibi evleri rızasıyla münevver kılsın.

Belki bu hikâye bazılarına basit gelebilir ama içindeki İhlâs ve fedakârlık Allah Katında çok makbuldür.

Umut Kervanı Yardım Platformu ve temsil ettiği camia bu bayramda da bir kez daha iyi niyetlerini ve halkın tüm dertlerinin çözümü olabileceklerini layıkıyla ispatlamış oldular.

Buradan bu camiaya saldıranlara da bir hatırlatmada bulunmadan geçemeyeceğim. Malumunuz bu camia bayram boyunca bu yardımların dışında bir de saldırılara uğramasıyla gündeme geldi. Mersin, D.Bakır, İstanbul ve Cizre`de meydana yapılan saldırılarda onlarca yardım gönüllüsü yaralandı. Ben eminin ki, saldırıda bulunan o gençlerin en azından 10 tanesinin ailesine Umut Kervanı Platformuna üye dernekler tarafından kurban eti ulaştırılmıştır. Özellikle Cizre`de bunun böyle olduğuna inanmaktayım.

Umut Kervanı Platformu üyelerinden Cizre Nuh Gıda Bankası, Cizre`de tam 1100 aileye kurban eti ulaştırdığını açıkladı. Bu durum saldırganlar için bir anlam ifade ediyor mu acaba?

Ne mutlu Umut Kervanı Üyesi derneklere ki; saldırılara rağmen yine de halka umut olmaktan vazgeçmediler…

Tek cümleyle özetleyecek olursak, Allah Azze ve Celle Emeği geçen herkesten binlerce kez razı olsun…