Yok… Yok... Hiçbir şey yok. Madde yok, tarih yok, zaman, mekan, kavram yok… Tek bir şey var: Maddeye boyun eğdiren, zamandan, mekandan, kavramdan münezzeh olan Hazreti Allah Azze ve Celle var. Yokluğa varlık sureti giydiren, sonu sonsuzluk kılan Hazreti Allah Azze ve Celle var.

Ve başka biri daha… Allah’ın “Sen olmasaydın alemleri yaratmazdın” sözüne mazhar yüce Peygamberimin nuru var.

Şimdi varlık alemindeyim! Ve Kal-u Bela’dayım. Yaratılacak milyonlarca bedenin ruhu var Kal-u Bela’da.

Tüm eşref-i mahlukat orda… Ve ardından Allah’ın sözü geliyor:

- Ben sizin Rabbinizim! Size kendi zatımdan bir ruh üfürdüm!

Bütün dillerde aynı kelam var şimdi:

- Sen benim Rabbimsin! Ve ben Kal-u Bela’dan beri Müslümanım.

Bu tüm zamanların unutulmuş bir sözü olacak.

Maddeye tecelli ediyor Allah. “ OL ” diyor, oluveriyor her şey. Çünkü olmak, var etmek, nefes üflemek, sadece Allah’a yalnızca O’na mahsus bir kudrettir.

Ve bir Adem Aleyhisselam şekilleniyor balçıktan. Bir avuç topraktan annesiz, babasız ilk insan ve ilk Peygamber… Kaburga kemiğinden beşeriyetin annesi yaratılıyor. En güzel sıfatı onlara Rabbi Rahimimiz veriyor.

- Baki ruhun fani bedenlerisiniz…

Çoktan yerleştirilmiş evrene küçücük bir nokta: Zahiri alemimiz Faninin tabiriyle “ mavi gezenimiz “ Zıtlıkların zuhur ettiği bir dünya olacak orası: Varlık ve kıtlık, Savaş ve Barış, İnanç ve Küfür… İnsanlığın eline verilmiş yedi kıtalı bir dünya. Yedisinde 70 fırka 70’inde 124 bin peygamber silsilesi…

Kimileri oyuncu kimileri oyuncak olacak. Birileri yapmak için, birileri bozmak için nefes alacak. Tanrıyım diyene acizim diyen ağlayacak işte o dünyanın her çağında, her sayfasında Muhammed’in (a.sm) ismi anılacak. Ve gün olacak Habibi Resulün mutsusu duyulacak o dünyaya…

Yaratılmış her şey secdedir şimdi: Melekler, cinler, cennet, cehennem ve yedi katlı sema. Baş kaldırıyor birisi secde emrine Ateşten ve dumandan…

Hırstan ve gururdandır bu.

Kıyamete kadar azdıracağına yemin etmiş ateş ehlinin başı…

Gökten inenler var. Adem ve Havva’ya ilk nefeslerini veriyor yeni Dünya. Çok olmadı daha ve ilk kan döküldü yeryüzünde.

Kabil Habil’i öldürdü, yükselense şeytanın alkış sesleri oldu. Zerreden küreye kadar her şey çoğalıyor dünyada. Sesler, nefesler, acılar ve günahlar.

Küfrün nesli yetişiyor şimdi.

Yeryüzüne şirkin direklerini dikecek ilk kavim yetişiyor. Nuh Aleyhisselamın kavmidir bu. Akıl almaz sapıklık ve zillet içinde nice ömürler tükeniyor.

Ve elbette kurtuluşun giden son gemisi değildir o gemi… inançsızlığın insanlığına bir peygamber gönderiliyor.

Hanif fıtratıyla yaratılıyor ve hanif diriyle geliyor. Putları kırarken başı gökte gibi, ateşe atılırken Allah’ı görür gibi…

Bir oğul adıyor Rabbine. Verilmiş bir vaattir İbrahim Aleyhisselamın..

Bir Firavun var Mısır’da şimdi. Musa’ya inat edercesine, Allah’a ortak koçarcasına “ Bir benim Tanrı “ diyor. Kızıldeniz’de boğuluyor ki cesedi hala bir müzede saklı…

Belki mahluk olan akla ibret olur diye. Birileri çoktan dökmüşler satırlara yazıyı ve insanla beraber büyümüş bir tarihin ilk çağlarının sonudur.

Roma’yı bölecek, dengeleri değiştirecek bir güçle kapanıyor ilk çağ. “ Kavimler Göçü” Kimisine göre de “ Barbarlık Göçü” bu göç…

Binlerce yıl geride kalırken zaman şimdi tarihin şeridin tam ortasındadır. Milattadır. Meryem oğlu Mesih’in milatı. Ahir zamanda gökten inecek İsa Aleyhisselam’ın milatıdır bu. Hristiyan dünyası babasız bu ismi sorgularken Ahmet’in müjdesi veriyor o.

Asr-ı Saadet eyleyecek peygamberin (a.sm) nüjdesini duyuruyor.

VE ŞİMDİ! …

Asırlar sonra Mekke’de bir doğum…

Doğarken dudaklarında bir karşılık beklemeden “ ÜMMETİM “ le MUHAMMED’in (a.sm) GÖLGESİ…

Her yer sessiz, her şey benzersiz. Bir kavme değil, bir ümmete gönderiliyor. Gelişi ateşleri söndürüyor Allah’ın kutlu elçisinin… Görünen bu alemin değil, on sekiz bin alemin Muhammed’idir O.

Yürürken ayaklarının altında titreyen bir yeryüzü, işaret ederken semada ikiye bölünen bir ay ve konuşurken sükûnet bulan her şey gibi kelimeler boğuluyor anlamlarında…

Ve kıyametin ortasında Makam-ı Mahmut’da isteyecek. Rabbi Rahimine uzatacak ellerini Mümin için, kafir için, zalim için.

Çünkü O HAYY ve KAYYUM Olanın MUHAMMEDİ’DİR.

Ve ardından zaman OĞUZLAR için işleyecek. Allah’ın seçtiği kurtulmuş millete işleyecek. Selçuklu’da hoşgörüye huzur veren bir Mevlana, mısralarını gönüllere nakış eden bir Yunus… Hakk’a teslim olmuş tasavvuf ehli…

Ve işte!

ASYA’dDAN ANADOLU’YA,

KAYIDAN OSMANLI’YA,

Fatih’ten fethe, fetihten Yeni Çağ’a… Karanlık bir Orta Çağ’ın sonu gelirken Peygamber müjdesiyle Yeni Çağ’a mührünü basıyor bir OSMAN GAZİ torunu …

Bir Bizans çığlığı Fatih Sultan Mehmet HAN.

Ve vaktin zirvesi şimdi…

Atının üzerinde geçen kırk yıla inat fıtrata sığamayan Muhteşem Süleyman’a şahit bir tarih yazılıyor…

Savaşlardan, yıkımlardan, ölümlerden sonra yine bir çağın başıdır. 1789 Fransız İhtilali. İnsan için dediler. Hak veriyoruz, söz veriyoruz, özgürlük veriyoruz dediler. Derken susturdular, köleleştirdiler insanı, insanlığı…

Ve sonra İngiltere’de başlayan bir inkılap. Müslüman kanını emen bir Sömürge İnkılabı.
Medeniyet sever Avrupası’ının görünen yüzü işte !....

Zamana yokluk dokunuyor. Tarihe ölüm düşüyor şimdi …

Yüzyıllar önce atılan kin ve nefretin tohumları yeşeriyor bir Cihan Harbi’yle.

Adaletin ve hoşgörünün Osmanlı’sı yok artık.

Çünkü Çanakkale’ye ölüm düşüyor. Gökteki yıldızlardan bile vaveylalar kopuyor. Çünkü binlerce insan evladı tükeniyor Çanakkale’de.

Ama kurtuluş yine Hakk’a tapan milletin oluyor.

Asra bir müceddid gönderiyor Rabbi Rahimimiz. Bir Bediüzzaman büyüyor, bir Şey Said büyüyor, bir Hüseyin büyüyor sürgünler. Çağın sessiz güzelliğin eli yetişiyor imana…
Ve kalp atışları hızlı bir yüzyıl. 21. Yüzyıl. Her gün yeni kurallar çekilirken bir türlü kalıplaşmayan insan toplulukları…

Arap dünyalarında sessiz öfkenin, Afrika’nın unutulmuş çöllerinde kıtlığın ve batının ufkunda hala İslamiyet’e düşmanlığın meşalesi yanarken MUHAMMED’in (a.s.m) avuçlarında Haşrı bekleyen bir ümmet.

Şüheda Leyla Temur / Şanlıurfa (Siverek) – Yaş: 20