Dikkat çekici olan ise, bir kişinin esnediğini görmek ya da sadece sesini duymak bile başkalarının otomatik olarak esnemesine yol açabiliyor. Bu olaya "bulaşıcı esneme" deniyor ve sadece insanlara özgü değil; bazı hayvan türlerinde de gözlemlenmiş bir fenomen.
“Linear Health” danışmanı ve sertifikalı psikiyatrist Dr. Charles Sweet’e göre, bu olguda ayna nöronlar olarak bilinen bazı beyin hücreleri rol oynuyor.
Bu hücreler, bireyin çevresinde gördüğü davranışlara tepki veriyor ve bu durum, esneme isteğinin neden kişiden kişiye geçtiğini kısmen açıklıyor.
Yeni bir çalışmada, başkalarının esnediğini görmenin, kişinin tehditleri algılama yetisini artırabileceği gözlemlendi.
Bu da bulaşıcı esnemenin, grup içi uyanıklığı artırmaya yönelik bir mekanizma olabileceği yönündeki teoriyi destekliyor.
Bir başka hipoteze göre ise bulaşıcı esneme, grup davranışlarını senkronize etmeye yardımcı olmak üzere evrimleşmiş olabilir.
Esneme, gün içinde doğal bir ritmi takip eder ve faaliyetler arasında geçiş göstergesi olarak kullanılır.
Bir grup bireyin aynı anda esnemesi, faaliyetlerin birlikte senkronize edilmesine katkı sunabilir.
Bu teoriyi desteklemek üzere yapılan bir çalışmada, vahşi Afrika aslanlarının, bulaşıcı esneme gösteren bireylerin diğerlerinin hareketlerini taklit etme olasılığının 11 kat daha fazla olduğu gözlemlendi.
Ancak bulaşıcı esnemeye verilen tepki kişiden kişiye değişebiliyor.
Laboratuvar çalışmaları, insanların yaklaşık %40 ila %60’ının başkalarının esnemesine tepki olarak esnediğini gösteriyor.
Ayrıca bazı araştırmalar, bulaşıcı esnemeye verilen tepkinin bireyin empati düzeyiyle ilişkili olabileceğini ortaya koydu.
Ancak bu konuda elde edilen sonuçlar tutarsız kaldı.
