Bazı ülkelerde yükseköğretim ihtiyacı genellikle komşu ülkelerle yapılan anlaşmalar, bölgesel üniversite sistemleri ya da yurt dışı burs programları yoluyla karşılanıyor.
Avrupa’da Monako, San Marino ve Lihtenştayn gibi küçük devletlerde tam teşekküllü bir ulusal üniversite bulunmuyor. Bu ülkelerin vatandaşları çoğunlukla Fransa, İtalya, İsviçre gibi çevre ülkelerde eğitim görüyor.
Pasifik Okyanusu’ndaki Nauru, Tuvalu, Kiribati ve Marshall Adaları gibi ada devletlerinde de üniversite bulunmuyor. Bu ülkelerde yalnızca mesleki eğitim merkezleri veya öğretmen okulları yer alırken, üniversite eğitimi için öğrenciler Avustralya, Yeni Zelanda ve Fiji gibi ülkelere yönlendiriliyor.
Uzmanlar, üniversite bulunmamasının temel nedenleri arasında düşük nüfus, ekonomik ölçek yetersizliği ve bölgesel eğitim modellerinin tercih edilmesini gösteriyor. Bazı ülkelerde ise üniversite yerine uzaktan eğitim ya da yabancı üniversitelerin sınırlı programları uygulanıyor.
Eğitim uzmanlarına göre, bu model küçük ülkeler için mali açıdan sürdürülebilir olsa da, uzun vadede beyin göçü riskini artıran bir unsur olarak da değerlendiriliyor.
