Zaman… Elimizden kayıp giden ama kıymetini çoğu zaman fark edemediğimiz bir nimet. Öyle bir nimet ki, Allah (C.C.) Kur’an-ı Kerim’de zamana yemin ediyor. Bu yemin, zamanın ne denli değerli olduğunu anlatmak için yeterli aslında. Çünkü zaman, geri döndürülemeyen tek şeydir. Kaybedilen servet kazanılabilir, kaybolan fırsatlar yeniden yakalanabilir belki, ama geçmişe giden bir saniye bile geri getirilemez.
Hepimizin sıkça kullandığı bir cümle var: “Vaktim yok.” Oysa çoğu zaman mesele vakit değil, niyet. Zamanımız var; ama onu neye harcadığımızı bilmiyoruz. Elimizdeki ekranlar, sonsuz içerik akışı, ertelediğimiz işler ve belirsiz hedefler arasında zaman sessizce akıp gidiyor. Sonra günün sonunda kendimize soruyoruz: “Bugün ne yaptım?” Çoğu zaman bu soruya verecek anlamlı bir cevabımız olmuyor.
Bir zamanlar “boş zaman” diye bir kavram vardı. Şimdi ise zamanımız dolu, ama içi boş. Sosyal medyada harcanan saatler, ne kattı bize? Bir günü, bir haftayı, bir ömrü bu şekilde tüketmek aslında fark etmeden hayatı israf etmek demektir. En kıymetli sermayemizi, yani zamanı, en kolay harcanan şey hâline getirdik.
Zaman israfı yalnızca bireysel bir sorun değil; toplumsal bir zaafa da dönüşmüş durumda. Üretmeden tüketen, düşünmeden konuşan, öğrenmeden yorum yapan bir toplum, yerinde saymaktan öteye gidemez. Oysa zaman, bilinçle kullanıldığında bir toplumu dönüştürebilir. Bir kitap sayfası, bir ihtiyaç sahibine uzanan el, bir dostla yapılan derin bir sohbet… Hepsi, zamanı doğru kullandığımızın göstergesidir.
Zaman, paradan bile değerlidir. Çünkü para kazanılır, zaman ise asla geri getirilmez. Hayatın kalitesi, zamanı nasıl yönettiğimizle doğru orantılıdır. Kaliteli zaman sadece eğlenmek değil; üretmek, öğrenmek, düşünmek ve bazen de sadece nefes almaktır. Bu çağın en büyük sınavlarından biri de zamanı yönetebilmek, dolayısıyla kendimizi yönetebilmektir.
Belki de asıl sorun zamanın azlığı değil, bizim o zamanı nasıl anlamlandırdığımızdır. Bir günün sonunda ne yaptığımızdan çok, neden yaptığımızı sorgulamak gerekir. Çünkü bir insanın yaşam yönü, zamanını neyle ve kimlerle geçirdiğiyle şekillenir.
Zamanı verimli kullanmak, sadece kişisel başarı değil; toplumsal bilinçtir. Çünkü zamanı israf eden, sonunda hayatını israf eder. Hayatı israf eden zarardadır. Allah bizleri zarar edenlerden eylemesin.
AHMET YILDIRIM