YUSUF VE XALO CAN

Hayatta insanı kıskandıracak kadar büyük ve örnek alınacak kadar önemli bazı davranışlar vardır. Hani kimi zaman hayalini kurduğumuz, arzuladığımız davranışlar ve salih ameller vardır ya, işte tam da öyle bir şey.

İnsanı duygulandıran, alıp başka alemlere, diyarlara götüren, hüzünlendiren, müşfik ve bir o kadar da kan pompalayan davranışlar.

O da tıpkı her beşer gibi doğdu. Annesinin süsü ve neşesi idi. Zaman geçtikçe büyüdü. Büyüdükçe büyüdü ve etrafını aydınlatmak için yola koyuldu.

Sevenleri kendisine 'xalo’ diyorlardı.

O, çeliği bile delen sabrı kuşanmıştı.

Ahlakıyla, duruşuyla, insanlara örnek oluyordu.

Ve günlerden bir gün o da diğer mazlumlar gibi bir kumpasa kurban gider.

Yarasalar onu hazmedemeyip zindana atar.

Yirmi altı yaşında iken zindana atılmış, altmış yaşına merdiven dayarken zindandan çıkmış bir şahsiyet var karşımızda. Sabır ve metanetle geçen özlem, çile ve hasret dolu koca bir otuz yıl.

Her daim yeniden doğan, dirilip dirilip direnen, dinamizm örneği bir insanın davranışı, sabır küpü bir şahsiyet. Zannedersem taş olsaydı çatlardı. Koca bir otuz yıl ne demek? Bilmem hangi kelimelerle anlatayım. Kafamı hangi duvarlara vurayım.

Kendimle kıyasladığımda ben on dördünde iken üstad zindana atılmış. Ben liseyi bitirmiş, üniversiteden mezun, askerliğini yapmış, iş hayatına atılmış, evlenmiş ve çocuklarım olmuş.

Aradaki fark tam tamına otuz yıl. Otuz yıla bir hayat sığdırırsınız değil mi?

Şimdi bu xalo can can değil de nedir? Varın siz söyleyin.

Xalo can candır...

Şimdi Xalo canın maddi anlamdaki sermayesini sorarsanız elinde, avucunda hiç bir şeyi yoktur diyebilirsiniz. Fakat o öyle bir sermayeye sahiptir ki dünya ve içerisindeki her şeyden daha hayırlı ve kıymetli olan bir mirasa sahiptir.

O Xalo can atası Yusuf a.s ve Bediüzzamanlar gibi zindan mefhumunu yıkarak gülistana çeviren nadide şahsiyetlerdendir.

Bizim örnek almamız gereken güzel bir insan ve iyi bir davranış örneğidir.

Tarihte eşine az rastlanır bir sabır abidesi ve şimdi dimdik ayaktadır. Çağa, çağlara, çağın Ebrehelerine, dini kendi saltanat ve hegemonyalarına alet eden tiranlara meydan okurcasına haykırdı Xalo can.

Geçen bunca zorluğa ve hayatın sertlikleri karşısında, gevşeklik göstermeden, yılmadan, yıkılmadan, sabırla geçen otuz yıl.

Sabırla yoğrulmuş, insanın dünya ve ahiret hayatını cennete çeviren yıllar.

Bela musibet ve sıkıntılara karşı sabredip dimdik ayakta kalmak ve zaten, ‘Cennet, ucuz değildir. Mühim bir fiyat ister.’ demiyor mu Üstad?

Cehennem ise lüzumsuz değildir. Çok işler vardır ki bütün şiddetiyle ‘Yaşasın Cehennem der.’ değil mi?

İnsan,  yaşamı boyunca çeşitli musibetler, sıkıntılar ve istenmedik olaylar, afetler, fakirlik, hastalıklar, ölümler, zorluklar, hakaretler, eziyetler, kumpaslar, tezyif, tahkir ve tahakkümlerle karşılaşabilir.

Ya insan bütün bunlara teslim olup bütünüyle yok olur. 

Veya sabır ile bunlara karşı mücadele vererek kazanır.

“Men sabere zafere”= Sabreden kazanır.(Hz. Muhammed ‘in (asm) dediği gibi)

Aslında hayatta sıkıntılar, zindanlar, işkenceler istenmedik şeylerdir. Fakat teslim olmak yerine onları teslim almasını bilmek lazım. Xalo can bütün bunlara teslim olmak yerine teslim alarak tarih sahnesindeki sabır abidesi örnekliğini ispatlamış oldu.

Her zorluğun arkasında bir genişlik vardır felsefesinin canlı şahidi oldu. O, onu yücelten mirasa sahip çıktı. Dünya ve ahiret şerefine nail oldu.

Biz onu istikametten ayrılmama temenni ve dualarımızla Allah’a emanet ediyoruz.

Xalo can ji mer got:

“Pışt her tengasîyê ferehîye”