Öncelikle şunu belirtmeliyim; Mesud Barzani’yi yürekten sevmeyen, saygı ve sempati duymayan, bir nebze de olsa kendisini onda bulmayan bir Kürde rastlamadım, hem de Türkiye’deki Kürtleri kast ediyorum. Artık Kuzey Irak ve diğer bölgeleri siz düşünün. Hem sadece Mesud Barzani’yi değil bütün Barzani aşiretini sevmeyen kimseye rastlamadım. Bir anlamda Mesud Barzani Kürdlerin kırmızıçizgisidir.
Tabandaki yüz yıllık Kemalist kirlenmeden arınabilmek kolay olmayacak gibi. En ufak bir siyasi gelişmeyle ipler gerilmekte ve ta başa dönülecek kaygısı vermektedir.
Aslında 25 Eylül 2017 Kuzey Irak’ta yapılan referandumda izlediği siyasetten dolayı Türkiye ve özellikle Cumhur İttifakı iyi bir imtihan vermemiş, Kürtlerin yoğun olduğu bölgelerde mahalli seçimleri kaybetmişti.
Çünkü o referandumun neticesini tanıyıp tanımamak, yok saymak ayrı bir konu ama Mesud Barzani ve sevenlerine Türkiye yöneticileri tarafından çok ağır sözler söylenmiş, incitilmişler, küstürülmüşler, üzülmüşlerdi. Bölgeyi dolaşan biri olarak bizzat şahit olmuştum. Ve söylediğim gibi bunun bedelini ağır ödemişti.
Ve şimdi “Terörsüz Türkiye” yürüyüşü bir imtihan daha vermektedir. Cizre’deki Melayê Cizîrî etkinliğine katılan Mesud Barzani’nin kendisine ait silahlı korumalarıyla katılması belki siyasi açıdan eleştirilebilir, fazla bir problem olmadan geçiştirilebilirdi.
Ama şu anda görüyoruz ki sanki başlatılan süreci burada bitirecek boyutta hamasi çizgiye taşınmakta, özellikle birilerinin ırk damarını oldukça kabartmış durumda. İşin daha da kötü yanı iktidar medyası bu yolda başı çekmektedir.
Kemalist kirlenmenin geldiği noktaya bakarak insan ister istemez üzülüyor, coğrafyanın geleceği açısından güzel hayallerini orada noktalıyor.
Rabbim akıbetimizi cumalar hürmetine hayreyleye!
Not: Ablamın vefatı dolayısıyla taziyede bulunan bütün kardeşlere teşekkür ediyor, Rabbimden sağlık, sıhhat ve afiyetler diliyorum.