İçerisinde bulunduğumuz Kasım ayı, sahabe ayıdır. Bu vesileyle sahabe efendilerimizi daha yakından tanıma imkânı buluyoruz. Onların imanlarından, sadakatlerinden, fedakarlıklarından ve güzel ahlaklarından dersler çıkarıyoruz.
Bu derslerden ilki ve en önemlisi de bu yıldız halkalarının nasıl oluştuğudur.
Efendimiz Aleyhisselam’ın kısacık bir zaman diliminde, olmayan imkanlarla onları nasıl yetiştirdiğini anlamaya çalışmaktır.
Elbette Efendimiz, sahabeleri yetiştirirken birçok usul ve metot kullanmıştır. Ancak karşımıza çıkan en net ve en etkili bir usul vardır ki o da sahabe efendilerimizi söz ile sohbet ile ikna ile inşa etmesidir.
Sahabe, sohbetten gelir zaten. Efendimiz, bu altın nesli zor kullanarak değil, ceza ile değil, katı kurallar ile değil söz ile inşa etti.
Onlar da söz dinlediler, birbirlerine söz söylediler. Sözleri ahlakları oldu. Ahlakları tüm yaşamları oldu. Ve söz verdiklerinin üzerine can verdiler. Sohbet ettiklerinin üzerine ömür tükettiler.
Sohbeti Nebi çöle inen bir rahmet oldu adeta. Tüm yeryüzüne adalet merhamet ve ahlak dağıttı.
Bugün de yürekler, zihinler dünya meşguliyetinden bir erozyon ile çöle dönmüş adeta. İnsanların sohbete ihtiyaçları var. Söylenen söz, yaşayandan ise rahmet damlası gibi olur. Hem tohum olur hem yağmur olur hem bereket olur.
Şimdi biz sözlerimize bakalım. Ne konuşuyoruz ne dinliyoruz ne söylüyoruz?
Meselemiz, tuttuğumuz herkese ayet ya da hadisler söylemek değildir. Ya da meselemiz, söyledikleriyle yaşantıları farklı olanlar değildir. Çok konuşup hiçbir şey yapmayan insanlar da değildir meselemiz.
Bizim asıl söylemek istediğimiz bir araya gelince ne konuştuğumuzdur. Bulunduğumuz ortamlarda İslam’ın, imanın, ahlakın ve davetin olup olmadığıdır.
Meselemiz, değişecek ve değiştirecek sözlerimizin olmasıdır. Sohbet edebileceğimiz kardeşlerimizin olmasıdır. Sohbet ortamına İslam'ın güzelliklerini, rengini, kokusunu vermenin gayret ve heyecanının olmasıdır.
Mahrum etmemeliyiz insanları. Meşgul de etmemeliyiz. Hararetli dünyalık sözlere beraber dalmamalıyız. Münazara zamanı da değildir. Malayani zamanı da değildir. Her bir söz bir tuğla, her bir muhabbet bir harç olmalı İslami kimlik oluşturmada. Bunu da biz sağlamalıyız. Böyle ortamları biz oluşturmalıyız.
Unutmayalım!
Söylediklerimiz, ahlakımız
Söylediklerimiz, yaşantımız
Söylediklerimiz, uğruna ömrümüzü tükettiğimizdir.
Belki de sözlerimiz, insanların ihyasına bir iksirdir.
Söz ve sohbet ile sahabe iklimini oluşturma duası ile.