Küfretme ahlak(sızlığ)ı

Doğrusu hiç bir şekilde insana hele bir Müslümana yakışmayan sözlerden biri de küfür söz söylemektir. Hele bel altı küfür ve benzeri sözler söylemek için ya kalplerimizin katılaşması ya da ağız alışkanlığı gibi kötü bir ahlak sahibi olmamız gerek.

Peki, gerçekten bunu bile bile yapan var mı demeyin?  Bir vesileyle okul öğrencileri arasında bu ahlakın ne kadar yaygın olduğunu bizzat müşahede ettim. Hatta bir bayan öğretmenin Twit’ini gördüm ki İstanbul’a yeni tayin olduğunu ve okulda öğrencilerin küfürler ederek konuştuğunu, onları yazmaya hayâsının el vermediğini belirtmişti. Ayrıca kendilerinden çok şey beklendiğini, öğretmenlerin mürebbi olmadığını, muallim olduklarını, öğrencilerin terbiyesi ile ailelerin ilgilenmesi gerektiğini de doğru veya yanlış vurgulamıştı.

Düşünüyorum da biz buna nasıl alıştık? Hem okullarda hem iş yerlerinde hem de toplumda herkes birbirine küfrediyor ve hiç kimse gocunmuyor.

Sokakta birbirine bel altı bağırarak küfreden küçük çocuklarımız, okullarda uluorta çekinmeden birbirine küfreden kız-erkek gençlerimiz, iş yerlerinde birbirini sorarken bile küfrederek konuşan insanlarımız neden etkilenmişler acaba?

Filmlerde açıktan yapılan bu kötülük, artık biplenmediği gibi çoğunun hoşuna da gidiyor. Ailede anne-baba bile bu küfürleri kullanırken herhangi bir engel görülmüyorsa, kimi suçlayabiliriz? Bir öğretmen ders saati dışında fazladan bir derste öğrencilere ADAP dersi vereceklerini, veli toplantısında bana söylemişti.

Bu fecaat arz eden küfür sözcüklerini kadınların veya kızların ya da büyüklerin yanında onlar yokmuş gibi söylemenin edepsizliği elbette sokaktan başlayıp aileye, oradan okula ve iş yerlerine yayılacak ve toplumsal bir hastalık haline gelecekti. Nitekim geldi de…

Askerde çokça kullanıldığı dönemde ast üst dinlemeyen bu ahlak, toplumda daha fazla kullanılan seviyeye geldi.

Almanya’da oturup Türkiye’de ev yapan bir arkadaş, evini yaptırdığı taşeron işçilerin aralarındaki küfürlü konuşmalarından rahatsız olmuş. Onlara bunun sebebini sormuş. Bizim kültürümüzde var demesinler mi? “Başım döndü ve kendimi tutamadım. Vallahi yalan dedim. Allah mı Resulü mü büyüklerimiz mi bize bunu öğrettiler? Vallahi siz bununla hem kendinize hem dininize hem geçmişinize hem de kültürünüze iftira atıyorsunuz. Böyle küfredecekseniz işimde çalışmayın” diye tepki göstermiş.

Tepkinin içinde “bizim kültürümüzde var” ifadesi dikkatimi çekti. Bir şey çokça söylenir ve yapılırsa toplum tarafından kabul görürmüş/normalleşirmiş anlayışıyla yavaş yavaş küfür söz söylemek kabul görülüyor gibi.

Bu anlayış için galiba olağanüstü bir çaba sarf ediliyor.  Hâlbuki ancak şeytan veya şeytanlaşmış olan yalnızca kötülüğü, çirkin-hayâsızlığı ve Allah'a karşı bilmediğiniz şeyleri söylememizi ister. Dostlar veya iyiler değil…

En iyi tepki, küfürlü ortamlardan uzak durmak/çocuklarımızı veya gençlerimizi uzak tutmak ya da güzel bir tepki göstererek yanlış davrandıklarını hatırlatmaktır. Sessiz kalmak, kötü ahlakın yayılmasına ortak olmaktır. Acı gerçek şu ki bu işin vahameti henüz toplum tarafından anlaşılmamış sanki.