Dikkat!! Canavar var!

“Kalb-i insanîden hürmet ve merhamet çıksa, akıl ve zekâvet, o insanları gayet dehşetli ve gaddar canavarlar hükmüne geçirir.

İman, insanı insan eder; belki, insanı sultan eder. Öyle ise, insanın vazife-i asliyesi iman ve duadır. Küfür ise, insanı gayet âciz bir canavar hayvan eder.” (Bediüzzaman Said Nursi)

Canavar demek insan için tehlikeli olabilen yabani hayvan, yeryüzünde yılan, yaban domuzu, kurt gibi hayvanlara canavar deniliyormuş. Halbuki bunlar canavar değil birer hayvandırlar. Onlar yaratılış ve doğaları gereği parçalayıcı ve yırtıcı ve tehlikeli olabilirler. Ama canavarlaşmış, vahşileşmiş bir insan kadar tehlikeli değiller.

Aslan, kaplan, timsah, köpek vb. birçok hayvan var doğada. Fakat o hayvanlar kendi dünyalarında izzetlice yaşamaktadırlar.

Aslında asıl canavar, asıl gaddar, asıl kan içici, yırtıcı kimdir, biliyor musunuz? Soysuzlaşarak, sapık ve sapkınlık göstererek acımadan her şeye kıyan, her türlü işkence ve katliamı yapan zalim, kötü ruhlu kimsedir. Genellikle birçok yırtıcı hayvanın özelliklerini de içinde taşıyan iki ayaklı pisliklere denir. Yani iki ayaklı insan tipi bir canavar.

İşte insanlığın geldiği nokta bu. Peki neden insan denen varlık bu kadar pervasızca saldırganlaşabiliyor? Niçin kendi öz evladına, diğer masum bebeklere ve çocuklara karşı bu kadar vahşileşip he türlü işkenceyi uygulayabiliyor? Onu bu seviyeye getiren nedir? Bunun birçok nedenleri olmakla beraber, asıl en önemli nedeni İslami değerlerin olmamasından kaynaklanıyor.

İslami değerler çiğnendiği vakit, Allah’ın hükümlerini, vahyi ortaçağ kanunları diye hayatın dışına atarsanız ve bu değerler hayata uyarlanmaz ise olacakları varın siz hesap edin. Tam bir ahlaki kriz ile karşı karşıyayız. Eğer bir an önce önlem alınmaz ise bu toplumdan çıkacak birileri yarın öbür gün aynı fiillerle topluma kan kusturacaklar.

Bir nesli topyekûn mahvedeceğiz, hem de kendi ellerimizle.

Evet! Türkiye’de canavarlardan geçilmiyor. Hangi canavar türü derseniz var. Her tarafımızı canavarlar sarmış.

Gelin bakın size anlatayım.

Bir canavar var ki 6 aylık bebeğini öldüresiye döver. Bir tane daha var ki 1 aylık bebeğini sobada yakar. Bir tane daha var tam bir sapık, kendisi 70-80 yaşına gelmiş utanmaz alçak adam…

Neler yok ki bu yeryüzünde. Kirlenmiş ruhlar dünyası adeta. Nasıl bir ruh hali? Nasıl bir tavır bu? Nasıl bir eylem biçimi? Bunu hangi kitap hangi hukuka koyarsanız koyun kesinlikle kaldıracak güçte değil.

Kabullenecek bir tarafı da yok bunun ve hiç kimse de bizi şiddet yanlısı göstermesin.

Kısacası diyeceğim odur ki bu tür eylem ve çirkin fiilleri ancak ve ancak yine üstadın deyimiyle ancak taptaze İslam kanunları ile engelleyebilir, minimize edebiliriz.
“Evet, büsbütün ümitsiz değilim. Dünya, büyük bir manevi buhran geçiriyor. Manevi temelleri sarsılan garp cemiyeti içinde doğan bir hastalık, bir veba, bir tâun felâketi, gittikçe yeryüzüne dağılıyor. Bu müthiş sârî illete karşı İslâm cemiyeti ne gibi çarelerle karşı koyacak? Garbın çürümüş, kokmuş, tefessüh etmiş, bâtıl formülleriyle mi? Yoksa İslâm cemiyetinin ter ü taze iman esaslarıyla mı?