Göremediklerini beyaz bastonu ile tasvir ediyor

1982 Ağrı doğumlu olan Yakup Yılmaz dünyaya kendi tabiri ile karanlık içinde doğduğunu, ömründe merak ettiği ama göremediği çok sayıda şeyin olduğunu söyledi.

Mahalle çocuklarının onu dışlaması nedeni ile zor bir çocukluk dönemi geçirdiğini ifade eden Yılmaz, çocuğunun yüzü başta olmak üzere merak ettiği ve görmek istediği çok şeyin olduğunu belirtti.

Görme yetisi dışında başka engeli olmadığı için Allah'a şükrettiğinin altını çizen Yılmaz, engelli bireylerin bir uğraş içinde olmaları, umutlarını yitirmemeleri gerektiğini ifade etti.

"… kendi yüzümü göremiyorum"

Evli ve 2 çocuk babası olan Yılmaz, bir okulda devlet memuru olarak görev yapıyor.

Eğitim durumunu görme yetisinden dolayı yarıda bıraktığını anlatan Yılmaz, "Çocukluğum çok sorunlu geçti, çocukluğumdan beri kendi yüzümü göremiyorum. Doğanın güzelliklerini görmüyordum, onların üzüntüsünü yaşadım. Görme yeteneğim olmadığı için eğitim durumumu da yarıda bırakmak zorunda kaldım ama ilkokul, ortaokul ve liseyi açık öğretim üzerinden bitirdim." şeklide konuştu.

"Çocukluğum çok güzel geçmedi, hep karanlık bir ortamdaydım." diyen Yakup Yılmaz sözlerini şöyle sürdürdü:  

"Mahallenin çocukları oyunlar oynarken onlara katılmak istiyordum beni aralarına almıyorlardı, hep beni dışlıyorlardı, kendilerinden soğutuyorlardı. Hayat mücadelemde hep çaba gösterdim, doğma büyüme buralı olduğum için bazı yerlerin yollarını ezberlemiştim. Yine de istediğim her yere gidemiyorum, yoldan gelen geçen insanlara soruyordum gideceğim yeri. Toplumda bilinçli insanlar ellerinden geldikçe bize yardımcı oluyorlar, kendini taşımayan insanlar bizi hep hor görüyordu. Benim durumumda olan insanlar umutlarını yitirmesinler, her zaman inançlı olmalılar, kendilerine güvensinler. Sabah 07.30 gibi uyanıyorum, abdest alıyorum, namazımı kılıyorum. Kahvaltımı yaptıktan sonra işime geliyorum, üzerime ne düşüyorsa onları yerine getiriyorum."

"Gözlerim görseydi…"

Yapmak istediklerini sıralayan Yılmaz şunları söyledi:

"Gözlerim görseydi, dünyanın güzelliklerini görürdüm, dünyanın şeklinin nasıl olduğunu görürdüm. Yani güneş ne renktir, deniz ne renktir, çiçek ne renktir. En azından bunları görmeyi çok arzulardım. En önemlisi çocuğumun yüzünü görürdüm, çocuğumun yüz şekli nasıl? Çirkin midir? Güzel midir? Esmer midir? Kara mıdır? Onu görürdüm, eşimin yüzünü görürdüm. Bunu arzulayıp isterdim." (İLKHA)