Gumuş di peyama ku ji ber minasbeta salvegera şahedata Huseyîn Velîogluyê rêberê damezrîner ê Cemaata Hîzbullah belav kir de derheqê îsraf, ehemîyeta kanaatê, exlaqa ticaretê, zehmetkirina zewacê, xortanîya Îslamê, Efxanistan, Quds, meseleya Kurd û derheqê qewmîyetperestîyê de nirxandinên balkêş kir û di van waran de şîretan li Mislimanan kir.
Gumuş di destpêka peyama xwe de ayeta 23yemîn a sûreya Ahzabê “Di nav Muminan de gelek mêrxas hene ku li ser wê soza ku ji Xwedê re dane disekinin. Ha hinek ji wan soza xwe bi cî anîn û di wê oxirê de canê xwe feda kirin û hinek ji wan jî li benda şehadetê ne. Ew ti car sozên ku dane naguherînin.” di bîran xist û dû re selat û selam ji Hz. Muhammed re anî.
Gumuş di destpêka peyama xwe de destnîşan kir meha çileyê ji bo kesên mîna wan ên ku ji bo daweta Îslamî, teblîx û cîhadê dane rê heyama îmtîhaneke giran e û dû re wiha li peyama xwe zêde kir: “Berî vê 22 salan dema ku dîrok 17ê Çileya 2000î nîşan dida rêberê damezrîner ê Cemaata Hîzbullah Huseyîn Welîogluyê ku di temamê jiyana xwe de Îslamê tetbîq dikir û di her qadê de ji bo Îslamê xebat dikir gihaşt wê arzûya xwe ya şehadetê ku em di salvegera 22yemîn a şehadeta wî de, wî bi rehmet bi minnet yad dikin.
“17ê Çileyê heyama zor û zehmet û bi êş û elem bû”
Gumuş di berdewama peyama xwe de destnîşan kir ew berîya 17ê Çileyê gelek bedelên giran dane û gelek fedakarîyên mezin kirine û dû re wiha li peyama xwe zêde kir: “Bi hatina 17ê Çileyê, Rebbê me derîyê îmtîhaneke nû li ber me vekir. Ew heyam heyameke zor û zehmet û bi êş û elem bû. Hemd ji Rebbê me re ku xwîna şehîdan, keda dawetvanan, diayê îxtîyaran, hêstirên êtîman bereket xist nava xîret û xebatên me. Îro jî em li gor qewet û îmkanên xwe li her derê cîhanê dixebitin û xizmetê dikin.”
Gumuş piştî ku Huseyîn Velîogluyê rêberê damezrîner ê Cemaata Hîzbullah bi rehmet yad kir re destnîşan kir “Bi vê wesîleyê ez dixwazim bi xuşk û birayên xwe re derheqê çend meseleyan hasbîhal bikim” û wiha got:
“Pîvan gelek diyar e; îsraf haram e”
“Xuşk û birayên min!
Benî adem di demeke kurt de zirareke mezin da dinyayê û dinya qeland û em tev pêkve şahidên vê yekê ne. Li alîyekê kesên serxweveçûyî yên ku bêhed û bêhîsab dixwin û vedixwin heye û li alîyê din jî însanên ku di sînora birçîbûnê de dijîn û zarokên ku dimirin hene. Di kîjan ast û rewşê de dibe bila bibe ji bo me Mislimanan di Quran û sunnetê de sînorek di vî warî de hatiye dayîn. Pîvan gelek diyar e; îsraf haram e û Xweda ji wan kesên ku îsrafê dikin hez nake. Mesrefa hindik, zêde înfaqkirin mîrasa herî xweşiktirîn e ku ev yek ji teref Pêxemberê me û eshabê wî ve ji me re hatiye hiştin. Em di dewra seadetê de ango di dewra Pêxemberê me de li rasta gelek nimûyên vê yekê tên. Divê em haya xwe ji van bikin. Divê em nebin mîna wan kesên ku ne xwedîyê hessasîyeta Îslamî ne. Divê em Misliman hîn bibin bi xwarina kêm, cil û bergên hindik û bi amûrên kêm jiyana xwe bidomînin. Divê em vê yekê bikin da ku em karibin ji nasên xwe yên nêz û dûr re yan jî ji wan birayên xwe yên li welêt û li derveyî welêt re bibin alîkar.
"Di mêzên, pîvandin, standin û dayinê de rast bin. Her çiqas hûn zirar bikin jî ji rastiyê dûr nekevin."
Birayên Min ên Esnaf!
Di heyama krîza aborî de, em dibînin ku bi taybetî di warê bazirganî û exlaqê karsaziyê de pirsgirêkeke cidî heye. Beriya her tiştî di peymanên bazirganiyê de ji prensîbên Quranê dûr nekevin. Ne farz be jî, nivîsandina her tiştî, girtina şahidan wek fermanekê fam bikin û van tiştan bi cî bînin. Ev zerarê nadin hevaltiyê we, beravajî wê hevaltiya we biparêze. Di mêzên, pîvandin, dan û standinê de rast bin. Ji heqîqetê dûr nekevin ger hûn zirarê bikin jî. ‘Ji rastîyê dûr nekevin, rastî wê we bigihîne qenciyê (birr), qencî jî wê we bigihîne cennetê...” Ev ji wesîyetên dawî yên Pêxemberê me ye. Bila hedîs-î şerîf bibe şîara we. Em dixwazin ku cîranên we yên esnaf, hevalên we û heta yên ku ji we hez nakin jî we bi vê taybetmendiyê mînak bigirin. Divê her esnafekî misilman wiha be. Bi taybetî em li bendê ne ku birayên me û zarokên wan ên ku ji bo xizmeta Îslam û Mislimanan bedel dane, vê yekê zêdetir bi cih bînin.
"Zêdebûna hêviyên darayî heta radeyekê ku nayên bicihanîn, ciwanan ji zewacê dûr dixe"
Zewac, hêsankirina zewacê, rêberî û alîkariya ciwanan ji bo berdewamiya zewacê yek ji rojeva me ya asayî ye. Îslam yekîtiya mêr û jinan li ser zewacê ava dike û civakek saxlem û bi têkiliyên malbatî yên xurt ava dike. Zêdebûna dozên telaqê û kêmkirina zewacê an jî zêdekirina temenê zewacê heta sî salî jî di nav misilmanan de hevpar e. Zêdebûna hêviyên aborî yên ku nayên bicihanîn, ciwanan ji zewacê dûr dixe. Dîsa zewacên bi mebestên aborî, li ser esasê xweperestî û daxwaza rehet jiyankirinê, mixabin dirêj nabin. Tecrûbeya me ya jiyanê nîşan daye ku dawetên bi heybet, lêçûnên nehewce yên ku zava û malbata wî dixe bin deynan, bazin û gerdaniyên ku hatine kirîn, kêfa kesî neanîye. Yên ku bi vî awayî zewicîn, bi qasî yên ku bi sê-pênc tiştên pêwîst qaîl bûne û zewîcîne, ne kêfxweş in. Ji bilî van hemûyan, berdewamiya zewacê, temenê wan û rêgirtina li hevberdanê jî mijareke duyemîn e. Werin em bi dilsozî, dilovanî, fedekarî, têgihiştin û rêzgirtina ji hev re zewacên ku heta hetayê didomin, hîn bikin û nîşanî ciwanên xwe bidin. Ew jî bila wek dê û bavên xwe heta heta bi hev re bin.
Gelê Ciwanan! Ji xwe re xanimên dîndar hilbijêrin. Gelê dê û bavan! Zewacê hêsantir bikin. Rê li ber ciwanan vekin da ku bi hêsanî bizewicin, mal ava bikin û da ku xort karibin bi vî awayî xwe ji haraman dûr bikin. Em dixwazin ciwanên me di salên xwendekariyê de jî karibin bizewicin, ger hewce bike, di malên yek odeyî de bimînin û xwendina xwe bidomînin. Bi vî awayî mil bi mil piştgiriya hev bikin, zewaca ku bi têkoşînê dest pê kirine ew ê qedr û qiymeta wan çêtir bê zanîn.Ez hêvîdar im têkiliyên wan xurtir û mayîndetir bin.
"Gelê ciwanan! Hêviya me, siberoja me hûn in û hûn ê vê dozê wek emanet bigrin”
Birayên min ên ciwan!
Hûn qedr û qiymetên me û pêşaniya me ne. Guh nedin wan fikr û ramanên xirab û nebaş ên ku we wek herfên alfabeyekê dabeş dikin û daxwaz dikin ku hûn di pey nefsa xwe de biçin, heya xwe ji van bikin. Hûn ciwanên misilman in. Bê guman, em dizanin ku di her wextî de mirov li gor wî wextî tê guhartin û taybetmendiyên cûda li xwe zêde dike, lê ev nayê wê maneyê ku mirov ji serî û heta bînî bê guhartin û ji însanetîyê dûr bikeve. Fitrat yek û pak e, ew jî Îslam e. Resûlê Xweda dibêje ‘Heft kom însan hene ku Xweda di roja qiyametê de, ku ji siya wî pê ve tu sîyeke din tune ye, wan di bin siya xwe de dihêle.’ Piştî vê yekê ji wan kesên ku di rêza duyemîn de ne re wisa xîtab hatiye kirin ‘Xortê ku tim û tim ji Xwedê re îbadet kir û mezin bû’ Hûn tev bi mêjî û rihekî paqij hatin xuliqandin da ku ji Xwedê re evdîtîyê bikin. Dewlemendiya zanistî û teknîkî ya serdemê hildin, bi nasnameya xwe ya Îslamî ya ku ji cewhera we tê, bikin yek û ji bo xizmeta doza Îslamê bikar bînin. Hûn ê bixwînin, bi Îslamê bijîn, li gor emrê wî hereket bikin, di nav xeleka helal de bimînin, ji haraman dûr bikevin û hişê xwe bigirin; hûn ê mahşer, mîzan û axretê ji hişê xwe dernexin. Hûn ê bibin kesên pak, xîret, dilovan, dilpak, dilsoz, ehlê mizgeftan, ehlê zana û dawetkarên dîndar. Hêviya me, siberoja me hûn in ku hûn ê vê dozê wekî emanet bigirin li ser milên xwe. Em bi tevahî di wê baweriyê de ne ku hûn ê ji vê yekê haydar bin û tiştê ku pêwîst be dê bikin.
"Em mecbûr in ku piştgiriyê bidin birayên xwe yên bindest ên li seranserê cîhanê yên mîna li Efxanistanê"
Birayên me yên Afganî ku bi salane bi dagirkerî, komkujî, koçberî û zilmê re rû bi rû mane, bi têkoşîneke ku em hemû kêfxweş kir, Amerîkaya dagirker û piştgirên wê ji welatên xwe derxistin û ragihandin ku ewê fermana Îslamê li welatê xwe pêk bînin. Me dizanibû ku DYA û alîgirên wê -ji aliyê leşkerî ve jî vekişiyana- dê birayên me rehet nehêlin û bi lîstikên îstîxbaratê, bi serhildanên hundir û derve têk biçin. Bi rastî jî wisa bû. Wan samanên gelê Afganî cemidand û pereyên wan desteser kirin. Zextê li hemû welatên cîhanê dikin ku ji aliyê siyasî ve neyên naskirin, nahêlin têkiliyên dîplomatîk deynin. Başkirina rewşa gelên ku bi salan e di nava şerên navxweyî û derve de feqîr bûne û bi birçîbûnê re rû bi rû mane, li hember Talîban radiweste, ku rêveberî weke dijwarî û berpirsyariyeke cuda girtiye ser milê xwe. Birayên me di nava dorpêç û şerekî pir alî de ku ev yek jî zehmetîyê dide wan. Em dibêjin ne tenê meseleya wan e. Divê hemû misilman bi taybetî tevgerên îslamî bi qasî ku ji destên wan tê û bi qasî hêza xwe alîkariyê bikin û timî di nav têkilî û rêberiyê de bin. Divê welatên Misliman jî tecrubeyên xwe yên dewletî parve bikin û di warê aborî, siyasî û leşkerî de alîkariya xwe bi wan re parve bikin. Divê serokên welatan vê yekê bi hesta berpirsiyariya îslamî bikin. Birayên me yên Afgan bi şerê can, xwîn û milkê xwe hatin vê qonaxê. Dibe ku ji niha û pê ve bi tena serê xwe berdewam bikin, lê dîsan jî dê bên perçiqandin, lêdan û hejandin. Çawa ku kufr serkeftina xwe tenê wekî serkeftina Talîban nabîne, lê wê ji bo hemû pêkhateyên îslamî û nifşê nû hêviyek dibîne û nerehet e, ew jî difikire û li benda ketina wan dibe cihê bêhêvîtiyê û ji bo hemû tevgerên îslamî sedema tirs û paşvekişînê ye. Ji ber vê sedemê em xwedî erk in ku em piştgiriyê bidin birayên xwe yên mîna Afgan ên ku li her derê cîhanê hatine bindest kirin lê rûmeta xwe parastine û enerjiya ku bi vê serketinê hatiye afirandin biparêzin. Em careke din tînin bîra we; li vir erka herî mezin dikeve ser milê cemaet, alim û serokên dewletên Îslamê. Em dua dikin ku Xweda vê hişmendiyê bide hemû rêveberên misilman.
"Ji bo rizgarkirina Quds û Mescîda Eqsayê ji dagirkeriyê, divê em bi hev re bixebitin"
Doza Qudsê wek her car yek ji mijarên me yên sereke ye. Em her pêşketinên li Filistînê ji nêz ve dişopînin. Ji bo çi ji destê me hat em di noqteya piştgiriyê de paşde neçûn û em ê nesekînin. Lê belê di vê mijarê de giheştina cihekî tenê bi yekitiya alema Îslamê pêkan e. Bi hêviya ku rojên ku em karibin vê jî bi dest bixin werin. Ji bo têkbirina dijminê siyonîst, bi destxistina serketinê û rizgarkirina Quds û Mescîda Eqsayê divê em him diayên xwe de û him jî di kar û barên xwe de bibin yek û keda xwe du qat bikin. Di vê rêyê de behane û hincet tune ye ku tu kes lal û tembel be. Divê em sîyonîstan ji dilê alema Îslamê derxin. Ji bo vê jî divê em bi tevgerên HAMAS û Cîhada Îslamî û piştgirên wan ên ku vî karî dikin re bibin yek. Divê em kesên ku bi navê 'normalîzekirinê' hevkariyê dikin, ji bêwatebûna normalîzekirinê dûr bixin. Divê em xefika ku ji bo ummetê hatiye danîn bişkînin û komployan pûç bikin. Divê em di warê siyasî, leşkerî, aborî û girseyî de li seranserê cîhana Îslamê li dijî Rejîma Siyonîst tevbigerin. Banga me ji birayên me û hemû Mislimanan re, bernameyên derbarê Qudsê de baş bişopînin û beşdarî bibin. Xizmên xwe yên zarok-ciwan tevlî van beşdaran bikin. Di derbarê doza Qudsê û dîroka wê de zaniyariyên xwe zêde bikin, zarokên xwe bi van agahiyê ragihînin û wan bi van mezin bikin.
“Mahrûmîyet û mezlûmîyeta ku gelê Kurd ev bi salan e di nav de ye êdî divê bê dawî kirin û jê re çareserîyek bê dîtin”
Nijad, netewe, reng û ziman; di nav Mislimanan de nikarin bibin sedema serdestiyê. Ji bo me serdestî tenê bi teqwa, bawerîya bi Xweda û Resûlê Wî û teslîmîyetê ye. Di vî warî de temamê miletan dikarin ziman û çanda xwe biparêzin (di nav sînorên Îslamê de). Digel ev maf û pîvana ku Xweda daye evdên xwe jî, zilm û bêbextiya ku bi salan e gelê Kurd tê de dijî, mijareke ku divê bêdereng bê çareserkirin e.Divê desthilatdarên welatên pêwendîdar dev ji dijberîya ku li hember mafên herî xwezayî, tên kirin berdin. Welatên Misilman dema ku li dû berjewendiyên xwe yên netewî diçin, divê heqê kesî nexwin û her çi qas li xweşa wan neçe jî divê destekê bidin da ku însan bigihijin mafên xwe. Bayekî netewperest li seranserê welêt tê rakirin. Ev hewa jî bi rêya medyaya dîtbarî û nivîskî tê kirin. Yên ku ew qas edebiyatê dikin û li ser esasê serdestiya “xwîn û nesebê” xebatan dikin, divê hesab bikin ka ew ê ev yek tesîreke çawa li ser guhdar û temaşakaran bihêle. Û dîsa heman kes divê zanibin ku ew bi vê yekê dibin sedem ku heman hest û raman di nav wan kesên din de jî tê çêkirin. Her wiha kesên ku di her firsendê de banga yekîtiyê dikin bila bizanibin ku bi paşguhkirina kesên ne ji heman xwînê vê bangê bêwate dikin, divê ew kes têgihiştin û tevgera xwe sererast bikin.”
Gumuş di dawîya peyama xwe de wiha got: "Em li benda duayên we ne ku em destên xwe ji Rebbê xwe re vekin û dema ku nimêj herî zêde meqbûl be em qerarên rast bidin û tiştên rast bêjin û daxwaz bikin. Baweriya xwe bi Xwedê bînin. Birayê we Edîp Gumuş."(ÎLKHA)
Güncel
Güncel
Güncel
Dünya
Dünya
Güncel
Dünya
Dünya
Dünya
Dünya
