Suriyeli kız kardeşlerin tek isteği protez bacak

Suriye'deki iç savaş, ardında çok sayıda ölü, yaralı ve hüzünlü hayat hikayeleri bıraktı. Suriye’de kimisi rejimin hava saldırılarında, kimisi yaşanan çatışmalarda hayatını kaybederken kimisi de ağır yaralandı.

İç savaşta aralarında kadın ve çocukların bulunduğu birçok kişi de rejim güçleri ile destekçilerinin düzenledikleri hava saldırılarında uzuvlarını kaybetti. Suriye’deki iç savaşta uzuvlarını kaybedenlerden sadece biri olan 13 yaşındaki Mecide ve 19 yaşındaki ablası Meryem Ali Ömer, rejim güçlerinin 7 sene Halep’e düzenlediği hava saldırısında sağ bacaklarını kaybederek engelli kaldılar.

Rejime ait uçakların 2013 yılında Halep’e düzenlediği hava saldırılarından aileleriyle birlikte kaçarak kente 40 kilometre uzakta olan dedelerinin evlerine yerleşen Ömer kardeşler, buradaki okulda eğitim hayatlarına devam ettiler.

7 yıl önce rejime ait uçakların okullarını bombalaması sonucu okula atılan bombalardan biri de Ömer kardeşlerin üzerine düştü. Çevrede bulunan birçok kişinin hayatını kaybettiği saldırıda, Meryem ve Mecide kardeşler, sağ bacaklarını kaybederken 9 yaşındaki kardeşleri İbrahim ise ağır yaralandı.

Bombalı saldırıda bacakları kopan ve engelli kalan kardeşler, 2014 yılında babaları Muhammed Ali Ömer tarafından tedavi edilmek için Türkiye'ye getirildi. Gaziantep’te çeşitli hastanelerde tedavi edilen kardeşlerin doktorlar ancak elektronik protez ile yürüyebileceğini söyledi.

Ailesinin elektronik protezi karşılayacak gücü olmadığı için kardeşler, elektronik protez ayak için hayırsever ve yetkililerden yardım bekliyor.

Suriyeli kardeşler, bacaklarını kaybettiklerinden dolayı saldırının travmasını aradan geçen 7 yıla rağmen üzerinden atamadıkları için sokağa çıkmak istemiyorlar. Engelli oldukları için eğitim hayatları da yarım kalan kardeşler, tek isteklerinin yeniden yürüyebilmek olduğunu söylediler.

Ülkelerindeki savaştan dolayı engelli kaldıklarına dikkat çeken Ömer kardeşler, protez bacakla da olsa tekrar yürüyebilecekleri günün hayalini kurduklarını ifade ettiler.

Tedavi için Türkiye’ye geldiğini ifade eden Meryem Ali Ömer, doktorların kendilerine ancak elektronik protez bacak takılması ile yürüyebileceğini söylediğini ve sağlığına kavuşacağı günü sabırsızlıkla beklediğini belirtti.

“Okulda iken üzerimize bomba düştü”

Engelli olduğu için günün büyük bölümünü evde geçirdiğini anlatan Meryem, “Türkiye’ye 7 yıl önce geldim. Ailemizle Suriye’de iken Halep durmadan bombalanıyordu. Okuduğum okul da bombalandı. Uçaklar okulun üzerinde uçuyordu. Bir anda kendimi yerde buldum. Kendime geldiğimde hiç hareket edemiyordum. Bir ara ayağımın parçalandığını gördüm. Kardeşlerim de benim gibi ayaklarını kaybetmişlerdi. Daha sonra bizi hastaneye kaldırdılar. Burada imkanlar olmadığından dolayı bizi Türkiye’ye gönderdiler. Burada beni tedavi etmeye başladılar.” dedi.

Kardeşleri ile birlikte eğitim hayatına Gaziantep’te devam ettiklerini ifade eden Meryem, liseden mezun olduğunu ve üniversiteye hazırlandığını belirtti.

“Hayatımız her yönüyle değişti”

Ayaklarını kaybettiği gün Esed rejiminin saldırılarının çok şiddetli olduğunu belirten Meryem, “Ayaklarımı kaybetmeden önce okulumu çok seviyordum. Koşmayı, hareketli olmayı çok seviyordum. Ama şimdi işlerim daha da zorlaştı. Bir iş yapmaya çalıştığımda ve yapamadığımda oturup ağlıyorum. Dışarıya çıkamıyorum. Okula gidip gelmekte zorluk çekiyorum. Hayatımız her yönüyle değişti. Ayaklarım olmadığında dolayı insanlar benimle dalga geçiyor. İnsanların bakış açısı değişiyor. Türkiye’ye geldikten sonra bana protez taktılar. İlk dönemler okula biraz daha rahat gidebiliyordum. Ama daha sonra protezim kırıldı. Bu defa her okula gidip geldiğimde ağlıyordum. Çünkü çok yoruluyordum. Okuldan da rahatsız olmaya başladım. Artık gitmek istemiyorum.” ifadelerini kullandı.

Mecide Ali Ömer de okulda iken uçak sesi duyduğunu ve bir bombanın sınıflarına düşmesi sonucu sağ bacağını kaybettiğini söyledi.

“Bisiklete binmeyi ve sokaklarda koşmayı çok seviyordum”

Mecide , “Daha önce okula gitmeyi çok seviyordum. Arkadaşlarımla vakit geçirmeyi, bisiklete binmeyi ve sokaklarda koşmayı çok seviyordum. Ama şimdi bunların hiç birini yapamıyorum. Bana bir protez ayak taktılar. Ama ikinci el olduğu için kırıldı. Normalde elektrikli protez takmamız lazım. Ama imkan yok. Bu yüzden okula gidemiyorum. Arkadaşlarımla vakit geçiremiyorum. Bazen düzelir ümidiyle protezi tamire götürüyoruz ama daha sonra yine bozuluyor. İkinci el ve kalitesiz olduğu için hep bozuluyor.” diye konuştu. (İLKHA)