Dava Hizmetkârı Bir Şehid: İmam Hasan el Benna

Muhammet Şerif / Doğruhaber / Araştırma

Yüce İslam dininin selameti uğruna mücadele etmiş dava adamları, bu yolda mutlaka bir bedel ödemişlerdir. Kimisi hayatlarının büyük bir bölümünü sürgünlerde veya zindanlarda geçirmiş; kimisi aile ve efradını geride bırakarak muhacir olmuş; kimisi de, "Allah yolunda ölüm en büyük hedefim" diyerek şehid olmuştur. Ortak gayeleri Allah rızası olan bu mümtaz şahsiyetler; Peygamber varisleri oldukları için gece ve gündüzlerini bir edip insanları İslam’a davet etmişler, İslam’ı tanıtma ve ulaştırma uğraşında olmuşlardır.

İslam’dan bihaber olan insanları kendi başlarına bırakma, davetlerine icabet etmeyenlere bir daha gitmeme, şöhret veya methedilmeyi isteme, kendileri için rahatlık ve huzur talep etme gibi şahsi menfaatler peşinde olmayan bu İslam önderleri, Allah rızasını kazanmaktan başka hiçbir şey istememişlerdir. Sadece Allah’ın hesabından korkmuş ve O’ndan sevap beklemişlerdir. Daima davanın büyüklüğünün ve yükünün ağırlığının farkında olmuş, bu doğrultuda hareket etmişlerdir. Böylece kendilerinden sonra gelen Müslümanlara numune-i imtisal bir hayat bırakmışlardır.

Tıpkı tevhidi düşüncesiyle insanlara örnek; fikri mücadelesiyle de Müslümanlara ve İslamî hareketlere esin kaynağı olan dava hizmetkârı İmam Hasan el-Benna gibi…

HASAN EL BENNA’NIN HAYATI VE MÜCADELESİ
Mısır’ın Mahmudiye kentinde 17 Ekim 1906 yılında doğan Hasan el-Benna, dini ve ilmi yönden köklü bir aileye mensuptur. Babası zamanın hadis âlimlerindendi. Allah inancı yüksek bir ailede yetişmesinden dolayı; daha küçük yaşlarda gece namazları kılar, Pazartesi ve Perşembe günleri oruç tutmayı aksatmazdı. Gönüller sultanı Hazreti Muhammed (sav)’in sünnetlerini ve İslam’ın emrettiklerini eksiksiz yerine getiren Hasan el-Benna, başkalarını da bu konularda teşvik etmede çok gayretliydi.

Yüz ifadesinde sürekli bir hüzün ve elem vardı. Kalbindeki iman ve ihlâsından dolayı, devamlı Müslümanların dertlerine çareler bulma uğraşındaydı. Talebelik yıllarındaki İslami çalışmalardan dolayı genel kültürü oldukça gelişmişti. Daha lisedeyken "Haramlara Karşı Mücadele Cemiyeti" adında bir teşkilat kurup önemli şahsiyetlere mektuplar göndermiş ve toplumdaki kötülüklere ve haramlara karşı mücadele edilmesi gerektiğini belirtmişti. Toplumsal ve dinsel eğitimin ağırlıklı olduğu üniversiteyi birincilikle bitirdikten sonra da, İsmailiye’de bir ilkokulda öğretmenlik yapmaya başlamıştı.

TEŞKİLATIN KURULUŞU
Halkın İslam’dan uzak bir şekilde yaşadığını gördükçe içi içini yiyor ve birçok geceyi uyumadan geçirip çare bulmak için projeler üretiyordu. Hatıralarını anlatırken içinde bulunduğu durumu şu veciz sözlerle dile getirmektedir; "Allah bilir nice geceleri ümmetin dertlerine çareler aramak için geçirdik. Ümmetin hallerini tahlil etmek, dertlerini ortadan kaldırmak için ne kadar düşündük. Bu hallerin tesirinden bazen ağlama durumuna gelirdik."

İşte bu kaygı ve endişeleri taşıyan altı arkadaşıyla beraber bir gece toplanıp "İhvan-ı Müslimin / Müslüman Kardeşler" teşkilatını kurdular. Bu fedakâr ve cefakâr arkadaşlarıyla beraber İslam’ı tebliğ etmek için kahvehanelere giderek, orada vakit öldüren insanlara İslam’ın güzelliklerini ve evrenselliğini anlatmaya başladılar.

HALKIN TEVECCÜHÜ
Hakka susamış halk, Allah’ın yardımıyla Müslüman Kardeşler teşkilatını bağrına bastı. Sayıları gittikçe artan teşkilat; köy köy, şehir şehir dolaşarak İslam’ı anlatıyor ve gittikleri her yerde de bir şube açıyorlardı. Bütün gayretlerini İslam’a davet yolunda harcıyorlardı. İmam Hasan el-Benna; İslam’dan bihaber hiçbir şehrin ve hiç kimsenin kalmaması gerektiğini söylüyordu.

FİLİSTİN MESELESİNE BAKIŞI
Kısa sürede büyük bir şekilde gelişen İhvan teşkilatı, dünya Müslümanlarının sorunlarıyla da yakından ilgilendi. Filistin meselesini ümmetin meselesi olarak görüp, Filistin’e savaşmak için korkusuz mücahitler gönderdi. O mücahitler ki; yahudi’ye zilleti tattırmak için ölümü hayata tercih eden cengâverlerdi. Rablerine verdikleri sözden caymayan kahraman askerlerdi.

YASADIŞI İLAN EDİLİŞİ
O tarihte krallıkla yönetilen Mısır’da, Kral ve hükümet, gelişen bu olaylardan ve hızla büyüyen İhvan teşkilatından endişe duymaya başladılar. Müslümanların birlik ve beraberlikleri, özellikle organizeli bir şekilde hareket etmeleri gözlerini korkutmuştu. Hükümet, Müslüman Kardeşler teşkilatının önüne geçmek, faaliyetlerini durdurmak ve şeytanî emellerini gerçekleştirmek için hareketi yasadışı ilan etti. Bilahare, teşkilatın çalışmalarını engellemeye başladılar ve büyük bir baskıyla teşkilatı ortadan kaldırmak için bütün imkânları seferber ettiler.

İMAM EL BENNA’NIN ŞEHADETİ
Teşkilata mensup fertleri bir bir yakalayıp, çok ağır işkenceler yaptıktan sonra hapishanelere koydular. İmam Hasan el-Benna’nın yoldaşlığını ve korumalığını yapacak hiç kimseyi dışarıda bırakmadılar. Amaçları Hasan el-Benna’yı tek başına bırakıp onu sinsice öldürmekti. Emellerine 12 Şubat 1949 yılında ulaştılar. Kahire’nin en büyük meydanında ve ışıkları söndürülmüş zifiri karanlık bir sokakta, dünyanın faydasız ve geçici metasına aldanmış kirli ve satılmış süfli eller tarafından ömrünü davaya adayan İmam Hasan el-Benna’ya kurşun yağdırdılar. Ağır yaralı bir şekilde hastaneye kaldırılan İmam el Benna’ya, müdahale edilmesine izin verilmedi. Böylece, ömrünü aziz davaya vakfederek gelecek nesillere büyük bir miras bırakan İmam Hasan el Benna, hastanedeyken şehadetin tatlı şerbetinden içerek yüce Yaratıcısına kavuştu.

İslamî davanın mümtaz şahsiyetlerinden İmam Hasan el-Benna, ömrünün sonuna kadar tebliğ ve kulluk vazifesini yerine getirmeye çalışarak, "Müminler arasında öyle erler vardır ki, Allah’a verdikleri sözde dururlar. Kimileri sözünü yerine getirip o yolda canını vermiştir; kimileri de şehitlik beklemektedir. Onlar sözlerini hiç değiştirmediler" ayeti sırrınca Rabbine verdiği sözde durmuş ve adını Şehitler Kervanına yazdırmıştır.

ŞEHİD HASAN EL BENNA’DAN GERİYE KALANLAR
İhvan-ı Müslimin teşkilatının kurucusu ve manevi lideri Şehid Hasan el-Benna, başlattığı fikri mücadelesiyle dünyada bir çığır açmış, milyonların gönlünde taht kurmuştur. Ömrü boyunca karşılaştığı sorun ve problemler dolaysıyla hiç ümitsiz olmamış, çaresizliği asla kabul etmemiştir. Namazı en büyük iş, İslam’a davet etmeyi en büyük eylem kabul etmiştir. Din ve dünya, iş ve ibadet, aile ve cemaat arasında mükemmel bir denge kurmuştur.

Kitlelerin uyuşturulup sindirildiği bir dönemde, toplumu pak ve temiz kanıyla küfre karşı harekete geçirmiştir. İslamî kavramların içinin boşaltılıp model olarak sunulduğu ahir zamanda, örnek yaşantısıyla inananlara yol göstermiştir. Aziz dava uğruna müberra ve mübarek kanıyla çorak toprakları yeşertmiş ve bereketlendirmiştir.

"Görevlerimiz vaktimizden çoktur" diyerek tarihe yön vermiş ve özgürlüğe giden yolun öncüsü olarak geleceğe büyük bir miras bırakmıştır. Sevenlerini derinden üzen ve hüzne boğan şehadetiyle de, uyuyan ve gaflette olan ümmeti uyandırıp bir umut olmuş ve yeni nesillerin yetişmesini sağlayan bir Rehber olmuştur.