Irak ve Suriye’de, İran’a karşı ABD-Rusya-İsrail gizli işbirliği!

Kudüs’te ABD, Rusya ve Siyonist İsrail yetkililerin bir araya gelmesinden sonra, Suriye ve Irak’ta İran’a ait cephaneliklere saldırılar arttı. Üç ülkenin, İsrail’in güvenliği için anlaştığı ve siyonist İsrail’in İran’a karşı saldırılarına göz yumduğu ileri sürülüyor.

Ekleme: 22.08.2019 11:00:57 / Güncelleme: 22.08.2019 11:00:57 / Dünya
Destek için 

Kudüs'te ABD, Rusya ve İsrail yetkililerin bir araya gelmesinden sonra, Suriye ve Irak'ta İran'a ait cephaneliklere saldırılar arttı. Üç ülkenin, İsrail'in güvenliği için anlaştığı ve İsrail'in İran'a karşı saldırılarına göz yumduğu ileri sürülüyor.

 İsrail'in güvenliğini koruma çabaları kapsamında ABD ve Rusya'nın da uzlaşısıyla geçtiğimiz haftalarda Irak'ta bulunan İran cephaneliklerinin İsrail tarafından 3 kez bombalandığı açıklandı.

Bağdat'tan dün gelen haberlere göre, Selahaddin vilayetinde yer alan Beled Askeri Hava Üssü yakınındaki Haşdi Şabi karargâhında ‘kim tarafından düzenlendiği bilinmeyen bir patlama' meydana geldi.

İsrail geçtiğimiz yılın ortalarından bu yana İran'ın Suriye'deki askeri karargâhlarının yanı sıra Irak'taki cephanelikleri onlarca kez hedef aldı. Şarku'l Avsat'a konuşan batılı diplomatik kaynaklara göre, bu saldırıların ilki Haziran 2018'de İsrail'in Suriye'nin doğusunda ve Irak sınırı yakınlarında İran'a ait bir karargâhı bombalamasıyla başladı.

Avrupa ülkeleri geçen yıl “İsrail'in Irak ve Suriye'de İran faaliyetlerinin takibini genişletme konusundaki siyasi kararını” duyurmuştu. Ancak bunun önünde 3 engel bulunuyordu. Birincisi, Washington, bu durumun Irak'taki ABD varlığını, DEAŞ'a karşı verilen mücadeleyi ve Irak siyasetinin geleceğini etkilemesinden endişe ediyordu. İkinci sebep, geçen yıl Eylül ayında İsrail'in Suriye'nin batısında düzenlediği saldırıda Suriye'deki hava savunma füzelerinin Rus uçağı düşürmesiyle Moskova ve Tel Aviv hattında yaşanan gerginlikti. Üçüncüsü ise askeri yetenekler ve F-35 savaş uçaklarının hazır olma durumu ile bağlantılıydı.

F-35 MESELESİ VE RUSYA GERİLİMİ

 2019'un ortalarına geldiğimizde ise İsrail'in İran konusundaki siyasi kararını hayata geçirmeye başladığını görüyoruz. İsrail Hava Kuvvetleri Komutanı Amikam Norkin geçtiğimiz Mayıs ayında, Suriye toprakları üzerinde yer alan ve İran'a ait olduğu söylenen mevzilerin bombalanmasından birkaç hafta sonra yaptığı açıklamada, İsrail'in F-35 savaş uçaklarını üreticisi ABD'den sonra operasyonda kullanan ilk ülke olduğunu söylemişti. Norkin, o dönemki açıklamasında, “F-35 savaş uçakları Ortadoğu'nun her yerinde uçuyor. F-35'leri operasyonel saldırıda kullanan ilk ülkeyiz” ifadesini kullanmıştı.

Eş zamanlı olarak İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu, Akdeniz üzerinde düşürülen Rus uçağının neden olduğu gerginliği gidermek amacıyla Moskova'ya giderek Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin ile görüşme gerçekleştirmişti. Konuyla ilgili yapılan haberlerde, ikilinin Hmeymim Hava Üssü ile Tel Aviv arasında sıcak hattın aktifleştirilmesi yoluyla Suriye'de ortak askeri işbirliği üzerinde uzlaştığı ayrıca İsrail'in de Rus uçağının düşürülmesi sonrasında Suriye'ye takviye edilen S-300 hava savunma sistemlerinin kendisine karşı kullanılmaması konusunda Rus liderden güvence aldığı belirtilmişti.

Ancak İsrail'in Irak ve Suriye'de İran hareketlerini takip etme kararının uygulamaya dönük en belirgin adımı, Haziran ayı sonlarında Batı Kudüs'te İsrail, Rusya ve ABD'nin Güvenlik Konseyi Başkanlarını bir araya getiren 3'lü güvenlik toplantısında atıldı. O dönem toplantıyı değerlendiren batılı kaynaklar, söz konusu görüşmenin ABD Başkanı Donald Trump ve Rus lider Putin arasında yapılan ve Suriye ile Irak'ta İsrail'in güvenliğini sağlayacak önlemlerinin görüşüldüğü ikili zirvenin ete kemiğe bürünmesi şeklinde yorumlamışlardı. Aynı kaynaklar, Washington'un İsrail operasyonlarına Irak'taki ABD varlığı zarar görmeden İran'a azami ölçüde baskı uygulama politikası kapsamında yeşil ışık yaktığını ifade etmişlerdi.

İŞGALCİ İSRAİL UÇAKLARI YENİDEN IRAK SEMALARINDA

Tüm bu gelişmelerin ardından İsrail saldırıları yeni bir boyut kazanarak Irak'ı da içine alarak genişletilmiş oldu.

19 Temmuz'da İsrail, 1980'lerin başında hedef aldığı nükleer reaktörden bu yana ilk kez Irak topraklarında bir bölgeyi bombaladı. İsrail söz konusu tarihte Irak'ın Selahaddin vilayetine bağlı Emirli kasabasının dışında yer alan Haşdi Şabi kontrolündeki 52. Tugay'ı hedef aldı. 28 Temmuz'da gelen ikinci saldırıda Diyali'deki Eşref Kampı bombalandı. Kampta İran'dan gelen füze ve balistik füzelerin imha edildiği bildirilmişti.

Kaynakların aktardığına göre, İran sınırına 80 kilometre uzaklıkta bulunan ve Bedir Tugayları'nın merkez karargâhı konumundaki Eşref Kampı'nda füzeler, tanklar ve ağır topçu bataryaları dâhil olmak üzere büyük askeri ekipmanların bulunduğu çok kollu bir yeraltı deposu bulunuyor.

Irak'a yönelik 19 ve 23 Temmuz saldırılarından sonra Suriye'nin Dera kentinde yer alan ve işgal altındaki Golan Tepeleri yakınlarındaki stratejik öneme sahip Hare Tepesi, İsrail tarafından üçüncü kez hedef alındı. Üst düzey bir batılı yetkili, saldırıyla ilgili olarak, “İran, Hare Tepesi'ni 13 yıldan bu yana bir üsse dönüştürdü. Tepe, geçtiğimiz yıllarda bölgesel ve uluslararası uzlaşması çerçevesinde Suriye hükümetinin kontrolüne geçmeden önce muhaliflerin hedefindeydi. Uzlaşıyla birlikte Suriye uyruklu olmayan İran destekli milisler ve muhalif gruplar Tepe'yi terk etmiş ve çatışmasızlık anlaşması aktif hale getirilerek Birleşmiş Milletler (BM) Ateşkes Gözlemci Gücü (UNDOF) birlikleri Rusya'nın gözetiminde Golan Tepeleri'nde konuşlanmıştı.

12 Ağustos'ta Bağdat'ın güneyinde Haşdi Şabi'ye ait cephanelikte bilinmeyen bir nedenle patlama meydana geldi. Kaynaklar cephaneliğin F-35'lerle bombalanma ihtimaline dikkati çekerken, saldırının insansız hava aracıyla (İHA) gerçekleştirildiği bildirildi.

IRAK'IN ‘DÜŞMAN UÇAK' HAMLESİ

16 Ağustos'ta Irak başbakanı Adil Abdulmehdi, daha önce benzeri görülmemiş bir adım atarak Irak ordusunun bilgisi doğrultusunda uçuş yapılması ve bunun dışında havalanan uçakların düşman olarak kabul edilmesini öngören bir kararname yayınladı.

ABD Merkez Kuvvetler Komutanlığı (CENTCOM), kararnameye yanıt olarak yaptığı açıklamada, “Egemen Irak sınırları içerisinde misafiriz. ABD liderliğindeki Koalisyon, Başbakan'ın verdiği karar çerçevesinde Iraklı ortaklarımızdan aldığı bütün talimatlara derhal uydu” ifadelerini kullandı.

Irak hava sahasına getirilen sınırlamanın, F-35'leri tespit edebilecek nitelikte hava savunma sisteminin bulunmayışı ve Türkiye'nin Kuzey Irak'ta PKK mevzilerine yönelik hava operasyonları nedeniyle uygulanmasının pek kolay olmayacağı görülüyor.

SİYONİST İSRAİL SALDIRILAR KONUSUNDA SESSİZ

İsrail yönetimi Irak'taki saldırılarla ilgili bugüne kadar İsrail istihbarat servisine yakınlığıyla tanınan Debka File adlı internet sitesi üzerinden bilgi sızdırmakla yetindi. Ancak Netanyahu “sessizlik yaklaşımı” geleneğini bozarak, Irak'taki İran mevzilerinin ülkesi tarafından bombalandığının işaretlerini verdi.

The Times of İsrael'in aktardığına göre Netanyahu, Pazartesi günü yaptığı konuşmada, “Yahudi devleti ne zaman ve nerede ihtiyaç duyulursa askeri olarak hareket etmeye devam edecek” dedi.

Netanyahu, Kiev'deki basın toplantısında, Irak'ta bulunan askeri karargâhlara yönelik son saldırılara ilişkin, “İran hiçbir yerde dokunulmazlığa sahip değil. Gerektiği yerde onlara karşı hareket edeceğiz ve hâlihazırda bilfiil hareket ediyoruz” dedi.

Netanyahu'nun bu yöndeki açıklamaları, Eylül ayında seçimlere hazırlanan İsrail sokaklarındaki söylemlerin artmaya başladığı bir zamanda geldi. Netanyahu daha önceki seçimde de Suriye'deki İran mevzilerine yönelik saldırıları üstlenen açıklamalarda bulunmuştu.

İsrail'in güvenliğini koruma kapsamında yapılan ABD-Rusya uzlaşması artık Irak'ı da kapsıyor. Ancak şu soruların cevabı henüz verilmiş değil; Rusya Savunma Bakanı Sergey Şoygu, Rus uçağının Akdeniz'de düşürülmesi nedeniyle Putin'e halen kızgınken, Suriye'de İran'a karşı kurulan Tel Aviv-Moskova işbirliği ne zamana kadar sürecek? Ayrıca Irak'ta konuşlanan ABD kuvvetlerine rağmen Washington'un yaktığı yeşil ışık ile Irak'taki İran mevzilerinin hedef alınması arasındaki denge ne zamana kadar korunabilecek?