Şehid Ata Ketme

■ ORHAN ÖZSOY / Doğruhaber

“Tövbe köklerini, nasuh yapraklarıyla birlikte gözyaşlarınızla ıslatıp, gönül havanında dövün. Sonra da aşkın fırınına gönderin, Allah`a böylece gönül veren bir daha geri dönmez.” derdi annesine… Allah`a böylece gönül vermiş bir aşk ehli, genç yaşında dava sahibi olmuş bir gönül eriydi Şehit Ata…

1974 yılında Batman`ın Hasankeyf İlçesi Üçyol (Dıfne) Köyü`nde doğan Şehit Ata; İlkokulu Batman`da, Ortaokulu Gercüş Bölge Yatılı Okulu`nda okudu. Liseyi daha sonra Batman`da okuyacaktı.

Gercüş`te, Ortaokul sıralarında tanıştı dava ile… Gece gündüz demeden çalışmalarda, tebliğ ve hizmetlerde koşturuyordu. Maddi durumu iyi değildi, doğunun mazlumiyetinden bir pay da ona düşmüştü. Buna rağmen bazen harçlıklarını biriktirerek, bazen çalışarak eline geçen para ile kitap alır, davet çalışmalarında bu kitapları dağıtırdı. Sigara kullanan arkadaşlarına: “Sigaraya verdiğiniz para ile okula giden fakir çocuklara bir defter, bir kalem alın. Daha hayırlı bir şeye paranızı vermiş olursunuz.” derdi.

O dönemin sıcaklığı içerisinde yüreğini ortaya koyan cesur bir gençti Şehit Ata. Kimi insanlar bölgenin sancılarla dolu bu döneminde korkularının esiri olurken, hakikati anlatmaya dilleri varmazdı o vakitler. Şehit Ata ise o insanların konuşmaktan çekindiği hakikatleri bulunduğu her yerde haykırıyordu.

Kendi arkadaşlarına ağabeylik yapan, sıkıntılarını gidermeye çalışan, samimiyet dolu yüreğiyle kendisini tanıyan herkesin sevgisini celbetmişti. Bir arkadaşı çok ihtiyacı olduğu bir anda gelir, Şehit Ata`dan para ister. Şehit Ata`da sadece kendisine yetecek kadar para vardır. Bir diğergâmlık örneği olarak cebindeki parayı çıkarıp arkadaşına verir. Böyle bir ahlâka sahipti Şehid…

16 Eylül 1992`de, daha 18 yaşında kurşunlar aldı Şehit Ata`yı bu dünya zindanından. Cennetten bir kanat düştü yeryüzüne. Şehidi sarıp götürecekti Rabbine. O Rabbinden razı, Rabbi ondan razı… Girecekti Rahman`ın Firdevs`ine… Şehit Ata, cennetin kokusuyla aşk fırınında pişen gönlünü şehadete açmış, bizleri de şehitliğine şahit bırakmıştı…