Ey Göğe Yükselen Şehid!

Bir avuç kara toprak, bir avuç kan!
Tabutlarda cesetler nereye gider kervan?
Nasıl dayanır bu acıya insan..
Yok mu bu kanlı tarihi yazan?
Yok mu, yok mu şanlı tarihi yazan?

Allah`ım! Nedir bu sessizlik, bu seda!
Neden haykırmıyor yükselen keskin nida?
Hapsedilmiş kelimeler, tutsak kalmış sözler..
Söylenen tek kelime; Allah-u Ekber!

Kimileri onunda, kimileri on beş..
Nedir bu Ya Rab! Nedir bu çilekeş!
Bakmadılar arkalarına ne ana, ne baba, ne kardeş.
Söz verdiler! Sönmedi, sönmeyecek bu güneş!

Kalmadı ferman, kalmadı derman.
Olmadı hiçbir ilaç aman!
Tek ümit kalplere, yalnızca Kur`an.
Okunacaktı o zaman bir kamet, bir ezan.

Ne oldu sana, ne oldu cesaretine?
Peygamber seni benzetmedi mi güle?
Ne diyor Kelamullah, ne diyor Kur`an,
Üzülme, şüphesiz Allah seninle!

Ey göğe yükselen şehîd!
Haydi kalk, kalk bir kez daha onbaşı Seyid!
Bak yola düşmüş düşman askeri, verme ona geçit!
Koru vatanını, milletini, geleceğini...

Zeynep Koçkar / İstanbul (Kağıthane) - Yaş: 17