Bismihi Teala.
Öyle bir muhabbet nişanesi ki,
Sevinçte, tasada onunla bütünleşmek ister Müslümanlar.
Düğünde, sünnette, asker uğurlamada, evlat sahibi olmada vs.
Yaşamın en önemli karesi O’(s.av.) nunla paylaşılır.
En ücra yerden, en yoğun metropollere değin
Mevlide yaban kalanı göremezsin.
Hüzünler de O’nla diner…
En yakının vefatının ardından okunan mevlitlerin
başka izahatı ne olacak ki?
Böyle devasa ritüellere konu olan mevlitte,
Ortak olan düşünce,
Peygambere olan sevgiden başka şey olamaz.
Yüce resulün biyografisinden karelerin işlendiği mevlid,
Yazınsal ve sözlü olarak kadim bir zenginliğe sahiptir.
Estetik bir edebi tür olarak öne çıkmıştır.
Divan ve Tasavvuf Edebiyatında yoğun olarak işlenmiştir.
Naat, hilye-i şerif, elifname, cevhername, miraçname şekilleriyle
gönülleri mestetmiştir.
Mevlid, ta 10. asırdan beri süregelen kadim bir kültürdür.
200’ü aşkın mevlid metninin varlığından söz ediliyor.
Velhasılı mevlid deyince Süleyman Çelebi,
Melaye Batê(Hasan Ertuşi) akla gelir.
“Allah adın zikredelim evvela,
Vacib oldu cümle işte her kula.
Kim ki, Allah adını önce ana,
Her işi kolay eder Allah ona.”
Dizeleri ne kadar didaktikse,
“Hemdê bê hed bo Xwedayê alemîn
Ew xwedayê daye me dînê mûbîn
Em kirine ummeta xeyr-ul beşer
Tabi’ê wî muqtedayê namuwer...”
Kürtçe biçiminde söylenen dizeler de o kadar didaktikçedir.
Mevlit başlı başına öğretici bir metindir.
Salt resulün viladetini ve vefatını konu almaz.
Adabı muaşeret gibi kişilik gelişiminin önemli ipuçlarını salık verir.
Merhum Cahit Zarifoğu ne güzel söylemiştir.
“Peygamber şiirin ufkudur, şiirin ufku naattır.”
“Siyere yapışan kurtulur, siyeri terk eden fırlar.”
Yüce resulün hayatı edebi türe giren yegane isimdir.
Mevlid medeniyet beyannamesidir,
Canlı metindir dense sanırım yeridir.
(Cejnu arefata we mübarek u piroz be.
-Bayram ve arifeleriniz mübarek olsun.-)
Kalın sağlıcakla…