Ateşkes için müspet ve makul insanlığın hisleri ortak:
Kazanan sabredendir, direnendir ve bu övülüyor, tebrik ediliyor. Ve buradan herkes kendine de bir pay çıkarıyor.
Buraya kadar her şey normal.
Fakat İslam coğrafyasında müslüman geçinip de olaya böyle bakmayan yok mu?
Mesela 7 ekim 2023'ten beri sürekli Hamas'ı isyan etmekle suçlayan körfez belamlarının açın bakın konuşmalarına öyle kin ve nefret dolular ki, Ubey b. Selül dirilip gelse şaşırırdı. Netenyahu'dan daha fazla üzgünler, daha fazla moralleri bozuk, daha fazla yenilmiş ve yıkılmışlar.
Böylece kıyamete kadar münafıklar ve kalbinde nifak marazı olan kimseler hakkında yüzlerce ayetin okutulmasının hikmeti yine tezahür etti.
Uhud'daki ağır netice için 'bizi dinleselerdi, bize uysalardı, bizim yanımızda olsalardı öldürülmezlerdi..' diyenlerle birebir aynı ifadeleri kullanarak, Gazze halkının selametini savunuyormuş gibi yapıp, direnen mücahidleri; maceracı, bozguncu, yönetime isyan eden bağiy diye niteleyen ve milyonlarca takipçisi, alkışlayıcısı, beğeneni olan Arap yazarlar ve hatipler var.
Aşağıdaki tezimizi o meşhur replikle söyleyelim; 'eminim, yemin edebilirim ama ispat imkanım yok.'
İnanın işgal rejimine sırf halk, her şeyin sebebini Hamas'tan bilip Hamas'ı kendi eliyle tasfiye etsin, bu fikri silip atsın diye Gazze'de sınırsız sivil öldürme, hastaneleri bombalama ve diğer ne kadar cürüm varsa bunları işleme fikrini verenlerin de bizzat bu münafıkların ta kendileri olduğundan şüphe yok. Ancak gelin görün ki, henüz ifşa olacakları vakit gelmedi..
Mahmud Abbas, her ne kadar fasulyeden sayılıp mecliste ayakta alkışlanacak kadar 'Madein Türkiye' yapımı kötü bir kısa filme konu olsa da, kendisinin irabda mahalli olmadığı için ateşkesin Hamas'la yapılmasına nasıl sevinsin?
Telaviv'i vuran füzeleri, Ürdün'den geçerken havada vurmayı en büyük cihad olarak gören Amman'daki İngiliz şeysi, bu ateşkese nasıl sevinsin?
Ya da çevresindeki her yeni gelişmeden korkan küresel siyonizmin Süveyş generali, Hamas'ın alkışlanmasına nasıl sevinsin?
Bir de buradaki azılı Allah düşmanları var.
Hamas denildiği zaman kimyaları bozuluyor, akıllarına şu depremde bile söylendiği zaman çılgına döndükleri Tekbir filan geliyor, dişleri gıcırdıyor.
Heykel açılışında, izledikleri bir dans gösterisinde, rakı zammını protestoda velhasıl alakalı alakasız her vesilede toplumun zihninde yer etmesi için zırt pırt 'Hamas Terör Örgütüdür' diyen yerli siyoncuklar bu galibiyete nasıl sevinsin?
Elbette ki işi bozuntuya vermemek için açıklamaları 'ne mutlu ateşkestim diyene' olacak..
Eh günün sonunda hepsi sıraya dizilip Hamas'lı yetkililerle el sıkışmak zorunda mı? Evet.
Ama 'Hamas da şunu yapmasaydı' manasında tükürdükleri ne varsa hepsini yalamak zorundalar mı? Evet.
Şu saatte Gazze'liler kimi nasıl affederler bilmeyiz lakin belki de şöyle demeleri umulur:
'Bizim yaralarımızı sarmak, bir şekilde yardım etmek için herkesin seferber olacağını biliyoruz. Açıktan bize cephe almış kimselerin parasını da ununu, makarnasını da reddediyoruz. Bizim temsilcimiz olan ve on binlerce evladımızın savaşçısı olduğu el Kassam ve diğer direniş gruplarını terörle itham edenlerin iltifatını da kuruşunu da reddediyoruz. Hele de terör rejiminin tescilli dostlarından ve sırdaşlarından zerre kadar bir şey almayı reddediyoruz.'
Cezanın en ağırı sayılacak affetmek mi? O da mümkün..
Bu ateşkes öyle bir bahtiyarlık ki, değil İslam aleminde tüm dünyada bayram olarak kutlansa azdır.
Bu sene on bir ayın sultanı böyle bir bayramla merhaba diyor.
Mevla şükrünü nasip eylesin..