Her ne kadar Mart`ta nevruz kutlanıyor ise de, asıl baharın gelişi Nisan ayındadır. Çünkü atılan tohumlar, Nisan ayının rahmet ve bereket yağdıran bulutları sayesinde toprak can bulur, yeşerir. Her tarafı çiçekler kaplar. Tam bir bahar olur.

Bu günlerde bu rahmetin bir maddi bir de manevi havası var. Bir de Muhammedi rahmet yağmurları yağıyor, Nisan`ın bereketine bereket katıyor. Manevi bir yağmurun bereketi önce insanların gönüllerine sonrada topraklarına yağıyor.

Bu rahmetin yağmurundan rahatsız olanlar, çimlerin kurumasından bahsetmişler. Hâlbuki Nisan yağmurlarının rahmeti bütün bitkiler ve canlılar için bir berekettir.

Newrozun ateşinde yanan bu çimler ancak Nisan`ın yağmurları ile yeni bir can bulur. Newrozun ateşi ile Nisan`ın yağmurlarını bir birine karıştırır iseniz sapla samanı birbirine karıştırmış olursunuz.

Bu manevi havayı bozmak isteyenler önce bir çirkinlik yarışması yapmak istediler. Ama Diyarbakır halkı buna izin vermedi. Şimdi de aynı zihniyetin başka bir versiyonu bu havayı bozmaya çalışıyor.

Boşuna uğraşmayın gökyüzündeki Nisan yağmurlarına engel olamadığınız gibi yeryüzündekine de engel olamazsınız. Çünkü ikisinin de kaynağı birdir.

Diyarbakır halkı dinini ve kimliğini birbirinden ayrı tutmaz. Dininde kimliği de vardır. Kimliğinde dini de vardır. Onun için newroz dünyevi bahar, kutlu doğum da uhrevi baharın habercisidir. Newroz haberci ise, kutlu doğum haberin ta kendisidir.
Bizim isteğimiz bu rahmet yağmurundan onların da nasiplenmesidir. Halkın tercihlerine saygı göstermeleridir. Devletin yaptığı gibi halka zorla bazı şeyleri dayatmamasıdır.

Ya sev ya terk et, mantığını onların da bırakmasıdır. Tekçi zihniyetten bir an önce vazgeçmeleridir.

Yoksa Diyarbakır halkı, bu manevi havayı bozmaya çalışanların havasını bozduğu gibi onların da havasını bozar. Nisan yağmurları yağar da yağar. Rahmet gazaba dönüşür. Her tarafı sel alır. Musalar geçer gider ama firavunlar ne olur, onu da Allah bilir.