• DOLAR 32.352
  • EURO 35.103
  • ALTIN 2310.121
  • ...
Nasr suresi okunuşu, Nasr suresi Türkçe arapça okunuşu ve meali izacae nasrullahi suresi
Google News'te Doğruhaber'e abone olun. 

Nasr suresi peygamber efendimizin vefat etmeden önce yaptığı veda haccı sırasında mina’da indiği güçlü bir şekilde rivayet edilir. Müslümanların baskı işkence altında olduğu bir dönemden kurtulup Allah'ın izniyle gelen zafer ve fetihlerin olduğu bir dönemde bu surenin inmesi ve surede de konu olarak Allah'ın hz. Peygamber efendimize nasip ettiği zafer, fetih ve fetihten sonra insanların grup grup islama girmesi konu alındığından insanlar Nasr suresi anlamı ve fazileti merak ediliyor peki Nasr suresi okunuşu meali ve Nasr suresi Türkçe arapça okunuşu nedir?
Nasr suresi 3 ayet olup namaz da okunması için ezberlemesi kolay ve anlamı çok önemli olan bir suredir. Nasr kelime anlamı olarak yardım etmek anlamına gelir. Sureye bu isim birinci ayette geçen ve Allah'ın yardımı anlamına gelen Nasrullah kelimesinden almaktadır.

Nasr Suresi Okunuşu
-Bismillâhi’r-Rahmâni’r-Rahîm.
1- “İzâ câe nasrullâhi ve’l-fethu.
2- Ve raeyte’n-nâse yedhulûne fî dînillâhi efvâcâ.
3- Fe sebbih bi-hamdi Rabbike vestağfirhu innehû kâne tevvâbâ.


Nasr Suresinin Türkçe Anlamı
-Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla.
1- “Allah’ın yardımı ve fetih geldiği zaman,
2- Ve insanların, Allah’ın dinine dalga dalga girdiklerini gördüğün zaman,
3- Hemen Rabbini överek tesbih et ve O’ndan mağfiret dile. Çünkü O, tevbeleri çok kabul edendir.
Nasr suresi Türkçe arapça okunuşu ve meali


Nasr Suresi Tefsiri
Müfessirlere göre “Allah’ın yardımı”ndan maksat, Mekke putperestlerine veya bütün düşmanlarına karşı Allah’ın Hz. Peygamber’e yardım etmesi ve onu zafere kavuşturmasıdır; mecazen “dinin kemale ermesi, son şeklini alması” anlamında da yorumlanmıştır. “Fetih”ten maksat ise başta Râzî’nin “fetihlerin fethi” dediği Mekke’nin fethi olmak üzere Hz. Peygamber’e nasip olan bütün fetihlerdir. Fetih mecaz olarak “Hz. Peygamber’e verilen ilimler, dünya nimetleri, cennet” olarak da yorumlanmıştır (Râzî, (XXXII, 153-155; Şevkânî, V, 602-603).
Sûrede Hz. Peygamber’in şahsında genel olarak müminlere hitap edilerek Allah Teâlâ kendilerine bir nimet ve yardım lutfettiğinde O’na hamd ve şükretmeleri gerektiği ifade edilmektedir. Müminler Mekke döneminde fakir ve güçsüzdü; müşriklerin kendilerine yaptıkları zulme karşılık verecek durumda değillerdi. İnsanlığı kurtuluşa çağıran Hz. Peygamber, çağrısına olumlu cevap alamadığı için üzülüyor, hatta kendi kavmi tarafından din konularında yalan söylemekle suçlanıyordu (bk. Hûd 11/12; En‘âm 6/33-35). Fakat Medine döneminde müminler güçlenerek kendilerine haksızlık eden inkârcılara karşı savaşacak duruma geldiler ve fetihler başladı. Bu durum Araplar’ın İslâm’a girmesinde büyük etken oldu. Özellikle Mekke’nin fethinden sonra Arap kabileleri savaşmaksızın İslâm’ın hâkimiyetini kabul etmiş ve akın akın İslâm’a girmişlerdir. 2. âyet bunu ifade etmektedir. 3. âyette ise daha önce müşrikler tarafından “sihirbaz, şair, kâhin, mecnûn” gibi yakışıksız sıfatlarla nitelenerek her türlü hakarete mâruz bırakılan Hz. Peygamber’e, kendisini bu durumdan kurtaran Allah’a hamd ve şükretmesi buyurulmaktadır. Mekke’den hicret ederken Sevr mağarasında gizlendiğinde yanında sadece Hz. Ebû Bekir vardı; şimdi ise binlerce sahâbî ile birlikte Mekke’yi fethetmiş, bu arada tarihin en büyük ve en yapıcı inkılâbını gerçekleştirmişti. İşte bu sebeple müminlerden yüce Allah’a hamdetmeleri, kendilerine nasip edilen zafer ve fetih nimetlerinin şükrünü yerine getirmeleri istenmektedir.
Hz. Peygamber’in günahtan korunduğu bilinmektedir (ismet). Buna rağmen ona Allah’tan af dilemesi emredildiğine göre bunun mânası ya ümmeti için, onların adına af dilemesi veya –günahtan uzak dursa bile– Allah’tan af dilemek kullukta kemalin gereği olduğu için “Allah karşısında alçak gönüllülük sergilemesi, her şeye rağmen ibadetlerini mükemmel görmeyip bu sebeple O’ndan af ve özür dilemesi”dir. Bu sûre indikten sonra Hz. Peygamber’in, “Allahım! Sana hamd eder ve seni noksan sıfatlardan tenzih ederim. Beni bağışla, çünkü sen tövbeleri kabul edensin!” anlamındaki duayı sık sık tekrarladığı rivayet edilmektedir (İbn Kesîr, VIII, 532-533; ayrıca bk. Fetih 48/1-3). Sahabeden bazıları bu âyetlerden Hz. Peygamber’in görevinin tamamlandığı ve artık vefatının yakın olduğu sonucunu çıkarmışlardır (bk. Buhârî, “Tefsîr”, 110). Bundan dolayı sûreye “vedalaşma” anlamında “Tevdî” ismi de verilmiştir. Nitekim bu âyetler indikten sonra Hz. Peygamber’in ancak seksen gün gibi kısa bir süre yaşadığı rivayet edilmektedir (bk. Kurtubî, XX, 233).
Kaynak: Diyanet İşleri Başkanlığı, Kur'an Yolu Tefsiri

 

Bu haberler de ilginizi çekebilir