Üzerinden tam 13 yıl geçti…

Ama acısı ilk gün ki kadar taze ve derin…
Anlaşılan o ki, bu acı kıyamet sabahına kadar bitmeyecek, çünkü söz konusu olan, Beykoz…
Mustazaf yüreklerin en hazin yarası…
Beykoz neresidir?

Kirli, kinli ve kanlı bir dünyayı Hüseyni kan ile arındırmak için çıktıkları yol…
Ah Beykoz!

Bireysel acıları, toplumsal bilince dönüştürmenin adıdır Beykoz…
Mazlumdan direniş üretmenin Hüseyin` cesidir…
Zilletten izzete, şefere evrilmenin mektebidir…
Kişisel cennet hesaplarından öte tüm nesillerin kurtuluşuna adanmış hayatların ortak ismidir…
Ölü ve çorak toprağı serpilmişlikten ölümü göze alarak özgürleşmenin adresidir…
Hüseyinliktir, kefeni beline sarma, direniş ve şehadet gömleğini giymektir…

Dünyalıktan vazgeçebilme öğretisidir… Adanma ve adama öyküsüdür…
Zafer,izzet başarı, galibiyet, yenmek, yenilmek nedir, yeniden kara tarihe yazmaktır…
Kavramların onda anlam bulmasıdır…
Anladık ki, hayat ne olursa olsun illa yaşamak değil…
Yaşanacaksa da sadece kendisi için yaşamak değilmiş...
Yaşatmak için yaşamak…
Ocak soğuğunda feda olmakmış, yaşamak ve yaşatmanın asıl adı...
Bir başkası için yaşama erdemini kuşanmakmış…

Şimdi pörsüyen muhalefet tarafımızı, örselenen hareket kabiliyetimizi, tıkanan itiraz damarımızı ancak Beykoz üzerinden onarabiliriz…

Erimemek, eğilmemek için Hüseyin`ce bir ruha muhtacız… Ta ki, o sayede erebilelim erdeme ve ebede…
Bizden Hüseyin`e ağıt varsa, Hüseyin`den de bize öğüt ve uyarı var…

‘`En iyilerimizi feda etmek gerek!``
Çünkü Hüseyin şiardı… Şuurdu…Örnekti... Misaldi… Mesajdı…
Hüseyin zindandır… Hicrandır… Hicrettir... Sürgündür...

Beykoz ise, Kerbeladır...
Evet... Kerbela uzakta değil, içimizdeydi hep…
Doğrusu sormak lazım; Bir Hüseynî sefere iştirak edecek mecalimiz var mı?

Yoksa bizim payımıza sadece matem mi düştü?
Tarafımız… Tercihimiz… Tavrımız… Kimden yana?

Allah`ım, ben korkuyorum…

Korkuyorum, hem Hüseyin`e yas tutup, hem de Yezid`le işbirliği yapanlardan…
Hani şair diyor du; "Onların kalpleri seninle, kılıçları sana karşı."
Görüyorum; iktidar insanları nasıl Yezidleştiriyor…
Servet insanları nasıl Karunlaştırıyor…
Bilgi insanları nasıl Belamlaştırıyor…
Başarı insanları nasıl barbarlaştırıyor, ukalalaştırıyor…

Ama biz söz verdik!
Tüm olumsuzluklara rağmen Hüseyin can`ın mesajını ve misyonunu canlı tutmak zorundayız…
Çünkü O bir duruştur… Yiğitliktir… Çizgidir… Çağrıdır… Çığırdır… Çığlıktır…
O`nu bir çağa, coğrafyaya, ülkeye, topluma, mezhebe, çevreye zorlamak, sığdırmak onu sınırlamaktır…
Onu sınırlamaktır...!

Çünkü o zamanlar üstünüdür…
Şimdi biz, Beykoz üzerinden nasıl bir bilinç inşa edebiliriz? Nasıl bir direnç oluşturabiliriz?
Onu soralım kendimize!

Bir şey daha var, bayan olma hesabıyla, Hüseynî kıyamı Zeynepsiz düşünebilir miyiz?
Zamanın Şehid Hüseyin`ine selam olsun ve o yolun takipçisi Zeyneplerine de selam olsun!

Meryem Koca