Tarîkatler (tasavvuftaki yollar) başlıca ikidir. Zikr-i hafî yani sessiz zikir yapan ve zikr-i cehrî yani yüksek sesle zikir yapan tarikatlar. Birincisi Hazret-i Ebû Bekir'den gelmiş olup, çeşitli isimler almışlardır. Zikr-i cehrî ise, Hazret-i Ali'den on iki imam vasıtasıyla gelmiştir. Bunların sekizincisi olan İmâm Ali Rızâ'dan Ma'rûf-i Kerhî almış ve Cüneyd-i Bağdâdî'nin çeşitli halifelerinin silsilelerinde bulunan meşhur mürşitlerin adı verilerek kollara ayrılmıştır. Böylece Ebû Bekr-i Şiblî yolundan Kâdiriyye, Şâziliyye, Sa'diyye ve Rifâiyye meydana gelmiştir. (Ahmed Hilmi, Hüseyn Vassâf)

Kâdiriyye yolunda olanlar, Allahü Teâlâ’nın ismini sesli zikrederek olgunlaşırlar. Tasavvufta her yolun kendine has edep ve uyulması gereken usulleri vardır. (Hacı Reşîd Paşa)

Kâdiriyye yolunun kurucusu olan Abdülkâdir-i Geylânî buyurdu ki: "Şükrün esası, nimetin sahibini bilmek, buna; kalp ile inanıp dil ile söylemektir.”