Vatandaşlar  otizmin diğer dallarını merak etmeye başladı. Bunlar arasında en çok merak edilenlerinden biri ise Asperger Sendromu oldu. Asperger Sendromu'nun temel inceleme konuları, sakarlık, tekrar eden rutinler ve zayıf iletişim becerileridir. Peki vatanşların merak ettiği Asperger Sendromu nedir, belirtileri nelerdir, tedavisi var mı? ASPERGER SENDROMU NEDİR? Asperger Sendromu, otizmin farklı bir dalı olarak bilinmektedir. Sakarlık, tekrar eden rutinler, zayıf iletişim becerileri, Asperger Sendromu'nun inceleme konularını oluşturur.

Asperger sendromu (AS) ya da Asperger bozukluğu, sosyal etkileşimde zorluklar ve sınırlı, stereotipik ilgi ve etkinliklerle tanımlanan otistik spektrum bozukluklarından (OSB) biridir. AS diğer OSB’lerden dil ve bilişsel gelişimde genel bir gecikme olmamasıyla ayrılır. Her ne kadar standart tanı ölçütleri arasında belirtilmemişse de motor sakarlık ve atipik dil kullanımına sıklıkla rastlanır. Asperger sendromunun adı Avusturyalı çocuk doktoru Hans Asperger’den gelmektedir.

Asperger, 1944 yılında, tedavi için gelen sözel olmayan iletişim becerileri eksik, yaşıtlarıyla empati kuramayan ve fiziksel olarak sakar olan çocukları tanımlamıştır. Elli yıl sonra AS Hastalıkların ve İlgili Sağlık Sorunlarının Uluslararası İstatistiksel Sınıflaması'nda (ICD-10) ve Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal Sınıflandırması'nda (DSM-IV) Asperger bozukluğu olarak tanınmıştır. Her ne kadar araştırmalar genetik kökenli olduğunu desteklese ve beyin görüntüleme teknikleri beynin özel bölgelerinde yapısal ve işlevsel farklılıklar tespit etmiş olsa da asperger sendromunun kesin nedeni bilinmemektedir.

Asperger sendromu için tek bir tedavi yoktur ve çeşitli müdahalelerin etkinliği yalnızca sınırlı veri ile desteklenmektedir. Müdahaleler belirtileri ve işlevselliği geliştirmeye yöneliktir. Tedavinin ana yöntemi davranışsal terapidir ve zayıf iletişim becerileri, takıntılı ya da yineleyici rutinler ve sakarlık gibi özel bozukluklar üzerine yoğunlaşır. AS’i olan bireylerin büyük çoğunluğu farklılıklarıyla başa çıkmayı öğrenebilmektedir ama bağımsız bir yaşam sürebilmeleri için sürekli moral desteğe ve teşvike ihtiyaçları olabilir