"PARAM VARKEN VİZE VARDI"

Hüseyin Keskin, SBK Mülheim Bakım ve Huzur Evi`nde kalan felçli babasını yılda sadece bir kez görüp hasret gidermek için çalmadığı kapı kalmadığını belirterek şunları söyledi: "Babam Muğla Marmaris`de bir trafik kazası geçirdi. Sigortası olduğu için kaza sonrası kendisini Almanya`ya getirdik. 13 yıldır kendisi bakım evinde yaşıyor. Ben iş adamıydım, babam bu duruma düştükten sonra işi gücü unutup onunla ilgilenmeye başladım, sürekli ziyaretine geliyorum. Dolayısıyla maddi olarak da kötüye gittim. Daha önce Ticaret Odası sayesinde kolayca vize alıyordum iflas edince artık vize vermemeye başladılar. Hastaneden rapor almama rağmen Almanya`da yaşayan annemin davetiyesini de kabul etmemeye başladılar. Ben sırf babamı bu halde bırakmamak için Almanların davetiyle zar zor Almanya`ya gelip babamı ziyaret ediyorum. Davet gönderen Alman tanıdıklar `her seferinde bu son` diyorlar. Önümüzdeki yıl bilmiyorum artık bana bu davetiyeyi kim gönderecek."

"İNSAN YERİNE KOYMUYORLAR"

Babasının bu durumuna çok üzüldüğünü, vize duvarının da bu acıyı katladığını söyleyen Keskin, `Ben yetkililerden bu durumda olan kişilere daha çok anlayış göstermelerini istiyorum. Ben oğluyum zorluklar içinde geliyorum ama kız kardeşim babamı vize sorunundan dolayı hiç ziyaret edemedi. Bu ne insan haklarına sığıyor ne de Türkiye Almanya arasındaki dostluğa sığıyor. Bizi insan yerine koymuyorlar" diye konuştu.

(ETU)