Çünkü Gökyüzü inanılmaz bir kızıllığa boyanmıştı. Yağmur bütün şiddetiyle yağıyordu. Güneş doğmasına rağmen ortalık kapkaranlıktı. Acaba yeryüzünün neresinde yine bir mazlumun kanı dökülmüştü, nerede bir annenin feryadı, bir çocuğun ağıtı yakılmıştı. Yoksa gökyüzü bundan mı böyle kıpkızıldı?
 

Tüm bu düşüncelerin arasında birden aklına pazar günü yapılacak olan mevlit programı geldi. “Ey Rabbim memleketin her köşesinde senin Habibinin sevgisi için insanlar buraya gelecekler, ya o günde de hava böyle olursa, o zaman insanlar büyük sıkıntıya düşecekler.(!) Yaşlılar, çocuklar, hastalar... Ama Rahman olan sensin ve her şeyin en iyisini sen bilirsin.
24 Nisan Pazar, yer istasyon meydanı, saat 13:00 mevlit programı başlamak üzere... Gökyüzü masmavi ve pamuk gibi bembeyaz bulutlar… Rabbini tesbih ediyor. Hamdolsun alemlerin Rabbine, kuluna kolaylıklar ve güzellikler verene...
 

Program bitmiş, geldiği şehre yol alıyordu. Birden hafif bir yağmur yağmaya başladı. Yanındaki kardeşiyle göz göze geldi.
-Kardeşi: “Bu ince ince yağan yağmuru neye benzetiyorum biliyor musun? Hani bizler bir yere gideceğimiz zaman ardımızdan su dökülüyor ya çabuk gelmemiz için. İşte Vallahi ben inanıyorum ki bu yağmurla beraber Resulullah da bizi uğurlamak için ardımızdan bu yağmuru döküyor.”
-Vallahi bende böyle düşünüyorum kardeşim.

Muhammed Aydınlık / Siverek - Yaş:25