Peygamber Sevdalıları Platformu’nun Kazlıçeşme’de düzenlediği Kutlu Doğum etkinliği üzerine değişik medya organlarında farklı yorumlar yapıldı.

Bugüne kadar ilgili İslami camiaya karşı hep “Taraf’lı” davranan Taraf gazetesinin meseleye ilgisi ise farklı bir boyut arzetti.
Gerek haber gerekse makale düzeyinde etkinliğe yer veren Taraf gazetesi, tıpkı etkinliğin İstanbul’da ‘ilk’ olması gibi, Taraf’sız bakış açısıyla bir ‘ilk’i gerçekleştirdi.

Elbette muhabirlerin meseleye ne şekilde yaklaşacakları, neyi nasıl yorumlayacaklarına müdahale etme gibi bir durumumuz yok. Bakış açısı ve değerlendirmelerdeki farklılık da doğal bir durumdur.

Ancak Emre Uslu’nun iddialı tezlerini azıcık da olsa irdelemekte yarar var. Emre Uslu, aynı kesim için güvenlik reflekslerini öne çıkaran ve “Kontrollü demokrasi” ile formüle eden bir perspektife sahip olduğunu önceki yazılarından biliyoruz. Keza Kürt kimliğinin İslamileşmesi önündeki “uyarıcı tehlikeyi” hem yazılarında hem de bahsettiği tezinde aynı şekilde hep vurgulamıştır. Ancak bu sefer ki yazısı sanki biraz “Akıl verir” bir nitelik arzetmekteydi. Evvela Emre Uslu’nın meseleye salt Kürt kimliği açısından yaklaşması ve tüm kurguyu bunun üzerine kurması, kasıtlı değilse eğer sadece bir yanılgıdan ibarettir.

Bahse konu İslami camianın ana gövdesinin Kürtlerden oluştuğu doğrudur. Ama Kürtlerin gaspedilen insani haklarını dillendirmesi, etnik kökene yapılan vurgu ile açıklanmaktan uzaktır. Aynı kesim nasıl ki Filistin davasına sahip çıkmakla Arapçı olmuyorsa, nasıl ki Çin’de Uygurlara yapılan zulmü dillendirmekle Türkçü olmuyorsa, aynı şekilde Kürtlerin haklarını dillendirmekle de Kürtçü olmaz. Kaldı ki aynı camiayı Kürtlere duyarsız kalmakla itham edenlerin iddialarını da herhalde Emre Uslu bilmeyecek biri değildir.

Aynı kesimin belli bir bölgeye hapsedilerek ablukaya alınmasına dönük güvenlikçi devlet aklının işlediği temel vurgu, bunların Kürt olduğu yönündeki propagandadır. Bunu en iyi bilecek olan da Emre Uslu’dur.
Mesela D.Bakır’da pekâlâ yapılan aktivitelerin Adana, Antep, Mersin, Elazığ, Adıyaman, İstanbul gibi yerlerde polis ve savcıların takibatına uğrayıp ağır cezalarla sonuçlanıyorsa bunun özel bir nedeni olmalıdır. Bunu da en iyi bileceklerden birisi yine Emre Uslu’dur.

Bununla beraber Emre Uslu’nun şu cümleleri biraz garip gibi kaçmaktadır:
“2005 yılında bir ara eski alışkanlıklara dönüp silahın cazibesine kapılmak isteyen örgüt üyeleri oldu. Hizbullah hareketi içinde büyük tartışma yaratan bu taleple, özellikle global cihat sürecinin zirve yaptığı o dönemde El Kaide ile örgüt arasında bir yakınlaşma görüldü. Bunu yazdım diye Kürt Hizbullahı tarihinde ikinci defa bildiri yayınlayıp beni tehdit de etti ama, o süreçte örgüt içindeki sağduyu hâkim oldu ve örgüt silahlı eylem ve macerayı tercih etmedi. Doğrusunu da yaptı.
Bundan sonra Kürt Hizbullahı’nı silah kullanmaya zorlayacak örgütler, devletler, istihbarat birimleri olacaktır. Eğer Hizbullah silahı hatırlamak gibi bir aptallık yapmazsa yeniden, Kürt kimliğinin en büyük taşıyıcısı Kürt Hizbullahı olacaktır bundan hiç şüphem yoktur.”

Evvela Emre Uslu’nun tehdit edilmesi iddiası açıkçası biraz garip geldi. Takip ettiğim kadarıyla Hizbullah’ın ilk resmi bildirisi “Huseynisevda.net” adlı internet sitesi üzerinden yayınlandı. Kaldı ki bütün bildiriler ilgili siteden verilmekte ve ilk bildirinin tarihi de Haziran 2008 olarak görünmektedir. Uslu’nun belirttiği 2005 tarihinde ise henüz site açılmamıştı.
Tarihleri karıştırsa bile o bildiride Tuncay Güney ismine bir atıf vardır. Acaba Uslu bunu mu kastediyordur?

Şiddet meselesine gelince; ilgili camiayı şiddet sarmalına sürüklemek isteyen kesimleri zaten Emre Uslu da yazısında sıralamıştır. Sıralanan odaklar, aynı zamanda şiddet sarmalına umut bağlayan şiddet manyağı APTALLAR’dır. Aslında Emre Uslu aptallık namlusunu bu odaklara çevireceğine, şiddetten şiddetle kaçınanlara yöneltme basitliğine düşmüştür. Bu da kendisine yakışmamıştır.