Yatakta tam dalmıştım ki telefon sesiyle irkildim. Sabah namazı için telefon alarmını ayarlamıştım. Sabah namazı vakti olduğunu sandım. Telefonu susturup abdest almak üzere kalkacaktım ki baktım arayan babammış. Telefonu açtım. Meğer ablam babamın telefonundan beni arıyormuş. Hal hatır sorduktan sonra dedi ki: “Biz artık Kuran dersi veriyoruz… Senin o akşam söylediklerin bizi çok etkiledi. Niye bunları daha önce söylemedin? Meğer şimdiye kadar kitap taşıyan merkep gibiymişiz. Allah’a şükürler olsun ki ölmeden önce gaflet uykusundan uyandık.”

Şimdi siz söylediklerimi merak etmişsinizdir. Ben sadece on dakika bir Müslüman’ın yapması gerekenleri güzel bir dille açıkladım. Özellikle bildiğini başkasına tebliğ etme konusunda… Gerçekten de ablam haklıydı… Niye daha önce bu tür şeyleri öğrenip öğretmemiştim. Demek ki bir Müslüman olarak görevimizi yapmıyormuşuz. Müslüman aktif olmalı. Müslümanlığın her yönünü yaşamalı, öğrenmeyi ve öğretmeyi bilmeli, bildiğiyle amel etmelidir.

O telefondan sonra o kadar sevindim ki uykudan eser kalmadı bende. Sabah namazına kadar gözüme bir tek uyku damlası girmedi. Nasıl girebilirdi ki? Sabah namazımdan öyle bit tat aldım ki anlatılmaz. Hani bazı namazlarınız olur, tadı farklıdır. Hep o tadı ararsınız diğer namazlarınızda. İşte bu namazım o namazlardandı.

 

Abdulkadir Arutay / Kahta - Yaş: 17