Şubat ayında İngiltere merkezli Reuters haber ajansının yaptığı bir soruşturma, geçen yıl eylül ayında 10 Arakanlı (Rohingya) erkeğin Myanmar askerleri ve Budist köylüler tarafından nasıl öldürüldüğünü ortaya çıkardı.

Myanmar'ın zulmünden Bangladeş'e kaçıp güven içinde yaşamak nehiri geçen aileler oradaki mülteci kampına yerleşirken geride kalan erkeklerin ölüm haberini aldılar.

Inn Din köyünde yaşananlar ile ilgili araştırma yapan Reuters ekibi öldürülen erkeklerin sığ bir mezarda elleri bağlanmış bir halde fotoğrafladı.

Salı günü Myanmar ordusundan yapılan açıklamada, Inn Din katliamındaki rollerinden ötürü yedi askere 10 yıl hapis cezası verildiği bildirildi. Ülkede gözaltına alınan iki Reuters muhabiri ülkenin Resmi Sırları Yasası'nı ihlal etme suçlamasıyla Yangon'da hapsedildi.

Cinayetten yedi ay sonra Reuters, Bangladeş kamplarının farklı köşelerinde kurbanların ailelerini buldu. Öldürülen Rohingyaların geride kalan aile üyeleri hikayelerini anlatarak fotoğraf vermeyi kabul ettiler. İşte onların hikayeleri:

Hasina Khatun (35) Dil Muhammed'in Eşi

“Yoldaki bütün köyler yanıyordu” diyor, altı çocuğuyla Myanmar'dan beş günlük bir yürüyüş yapan Hasina Khatun. “Yangınları görünce koşmaya başladık.”

Kocası Dil Muhammed, Inn Din'de bir balık tüccarıydı. Şimdi, Balukhali kampında, Myanmar'ı yanında o olmadan bırakma kararını “çok zor” diye hatırladığında gözyaşlarıyla boğuşuyor.

Rohingya'dan Bangladeş'e gitmek için Myanmar plajı Na Khaung To'da tekneye binmek için iki küpesini verdi. Beş küçük çocuğu için ödeme yapmak yeterliydi, ancak tekne sahibi en büyük oğlu Sultan Ahmed için parası yetmeyince onu almadı. "Lütfen! O benim her şeyim, ”diye yalvarmasına rağmen tekne yola onsuz çıktı.

Abdul Malik (30) Din Öğretmeni - Eşi Marjan (25)

Marjan, beş çocuğuyla birlikte Thainghali mülteci kampındaki bir tepede yaşıyor. “Buraya geldikten sonra bile hep geleceğini düşündüm,” diyor Hane Din Han'ın din öğretmenlerinden kocası Abdul Malik için.

Malik, Eylül ayında Inn Din'de askerler tarafından gözaltına alınmış. Marjan, ikiz kızları - Muqarrama ve Mukaddasa'nın 7 yaşındayken, babasının kanayana kadar dayak yediğini gördüğünü söylüyor. Şimdi, kampta devriye gezen Bangladeşli askerleri gördüklerinde, ikizler hemen kaçıyorlar.

Marjan babsız kalan çocuklarını yatıştırmak için yalan umutlar veriyor. ” Baba ne zaman gelecek? ” diye soran çocuklarına, 'Allah'a dua et. O zaman gelecek. ” diyor.

Nur Mohammed (29) Çiftçi - Nurjan (45) Nur Muhammed'in annesi

Nurjan, oğlu Nur Muhammed ve diğer dokuz Rohingya erkeğini askerlerin kurşunla öldürmesini izlediğinde sakin kalmaya çalışanlardan. “Askerler bize endişelenmememizi söyledi” diyor.

Nurjan, yüzlerce başka Rohingya'nın sığındığı yakındaki bir ormanda üç gece bekledi ve dua etti. Fakat Nur Muhammed asla geri dönmedi.

Evlerini ateşe veren askerlerden kaçan Nurjan, kalabalık Rohingyalarla birlikte kuzeyde Bangladeş'e doğru gidiyordu. Nurjan isteksizce kalabalık grubu takip etti. “Şoktaydım” dedi. “Oğlumdan ayrılmak istemedim ama seçimim yoktu. Orada kalmamın bir yolu yoktu. ”

Nurjan, hikayesini Bangladeş'teki Thaingkhali kampındaki bir kulübede anlattı. Sonra da kederle olduğu yere çöktü.

Nurjan (40) Abulu'nun annesi

Oğlu Abulu, askerler tarafından alındıktan sonra, Nurjan, diğer Rohingya sakinleri ile Inn Din yakınlarında bir ormana sığındı. Abulu'nun serbest bırakılmasını müzakere etmek için köye dönmek istedi, ancak diğer köylülerin çok tehlikeli olduğunu söyleyerek onu durdurduğunu anlatıyor.

“Gerçekten gitmeyi çok isterdim” dedi. “Beni öldürüp öldürmeyecekleri umrumda değil.” Ama oğlu Nurjan'ın rüyalarında yaşıyor ve canı acıtıyor. “Sadece birkaç gece önce onu rüyamda gördüm” dedi gözleri gözyaşlarıyla doldu. “Bana dedi anne, ben iyiyim. Benim için endişelenme. ”

Rashid Ahmed (18) Öğrenci - Abdu Şakur (55) Raşid Ahmed'in Babası

Abdu Shakur, karısı ile birlikte oğulları Rashid Ahmed'in arkasından ayrıldığını söylüyor. Askerlerin onu serbest bırakmasını beklemek istedi. Ancak Abdu Shakur, üç küçük çocuğunu Bangladeş'e güven içinde sokmaları ve Rashid (Reşid)'in onları izleyeceğine güven duymaları konusunda ısrar etti.

“Geleceğine inandım” diyor.

Beş gün sonra aile, binlerce korkmuş ve aç olan Rohingya'nın Bangladeş'e gitmek için bağlı beklediği balıkçı teknelerinin olduğu bir sahile ulaştı. Ancak o zaman Abdu Shakur, göçün büyüklüğünü kavradı. “Herkesin gittiğini hissettim” dedi.

Beş ay sonra, Bangladeş'teki bir mülteci kampında, Rashid'in öldürüldüğünü öğrendi. “Allah'a şükür, oğlum cennete gitti” dedi.

Habizu (40) Çiftçi Shuna Khatu (30) Habizu'nun Karısı

Askerler Habizu'yu o öğleden sonra götürdüğünde, karısı Shuna Khatu, sahile yakın soluk umutlarla bekledi. “İlk başta geleceğini düşündüm” diyor. “Sonra hava karardı ve asla yapamayacağını anladım.” Habizu'dan iki çocuğu vardı ve üçüncüsü yoldaydı.

Kuzeyden kaçtılar. Uzaktaki askerleri ve Rohingya köylerinden yükselen dumanı gördüler. Üç gün sonra, binlerce Rohingya'nın Bangladeş'e gitmek için gemiye bindiği bir Myanmar plajına ulaştı. Bir keresinde, bazı askerlerin yakınlarından geçtiğini ve dev kalabalığın panikle korkudan titrediğini söyledi.

Shuna Khatu bir kayıkçıya küpe, kolye ve biraz para verdi. Ailesini, babasını asla tanımayacak bir oğlu olan Muhammed Sadek'i doğurduğu Bangladeş'e götürdü.

Shaker Ahmed (45) Balıkçı- Karısı Rahama Khatun (35)

Rahama Khatun Myanmar'dan kaçarken yedi aylık hamile idi ve geride bıraktığı kocanın başına neler geldiğini bilmiyordu. Bangladeş'teki ilk günleri aynı derecede yorucuydu.

Aile yol kenarında insanlardan yardım istedi ilk günler. Yardımsever Bangladeşlilerin verdiği yiyecek ve kıyafetlerle yaşadılar. Daha sonra komşu Balukhalı ile birlikte dünyanın en büyük mülteci yerleşimini oluşturan Kutupalong kampına gittiler. Orada çamurlu bir kulübe üzerinde dokuzuncu çocuğunu doğurdu.

Aile, BM'nin verdiği pirinç ve mercimek haşlamaları ile yaşıyor. Bu kasvetli bir diyet, ama Rahama'nın Inn Din'te bu kadar bol olan balığı satın almak için bile parası yok. “Kocam burada olsaydı, işte çalışabilir ve bizim için para kazanabilirdi” diyor.

Amina Khatun (40) Abdul Majid'in Eşi

Amina Khatun, askerler tarafından yürüyüşe çıkmadan önce kocası Abdul Majid ile Inn Din yakınında yaptığı son görüşünü hatırlıyor. “Çok korkmuş ve yorgun görünüyordu” diyor. “Neden seçildiğini bilmiyorum.”

O ve sekiz çocuğu Bangladeş'e giden büyük Rohingya göçüne katıldı. “Nereye gideceğimizi bilmiyorduk. Sadece diğerlerini takip ettik. Kocamın takip edeceğini düşündüm”

Thaingkhali kampındaki akrabalarına Reuters ekibinin gösterdiği mezar fotoğrafını görünce, onun ölümü korkunç bir şekilde doğrulandı. “Boğazının kesildiğini gördüm” dedi. “Adaleti kazanmam ya da intikam alma imkanım yok. Her şey Allah'a bağlıdır. ”

Settara (22)  Shoket Ullah Karısı

“İyi bir adamdı,” diyor Hanım Han'da balık satan ve katillerce öldürülen kocası Shoket Ullah için Settara. “Hiç kimseyle tartışmamıştı. Günde beş kez namaz kılardı. O çok çalışırdı."

Settara şimdi 18 aylık kızı ile Kutupalong kampında yaşıyor ve adalet için kısas isteyerek “Failler kocam gibi öldürülmeli” diyor.

Ama adaletin şu an onlar için bir lüks olduğunu hissediyor, Settara odun toplayarak ve Birleşmiş Milletler (BM)'in gönderdiği pirinç unu, mercimek ve yemeklik yağ ile yaşıyor. “Yeterli değil” diyen Settara “Ama başka ne seçeneğim var?” diyor.

Hasina Khatun (25) Abul Hashim Karısı, Abulu'nun Kardeşi

Hasina Khatun, Inn Din'te iki sevdiğini kaybetti: kocası Abul Hashim ve kardeşi Abulu. Thaingkhali kampındaki kulübesinde otururken, Myanmar'a geri dönmeyi hayal bile edemiyor. “Geri dönersem ne yapacağım? Benim kocam yok, kardeşim yok. Kim bize bakacak? ” diyor.

Hasina, Myanmar'dan kaçarken sekiz aylık hamileydi. “Lütfen Allah'ım, Bangladeş'te doğum yapmama izin ver” diye sağnak yağmurda çamurlu yollarda yürümek için mücadele ederken dua etti. Duası cevaplandı: Çocuğu Thainghali'de doğdu.

Hasina, Myanmar'ın geri dönmek için yeterince güvenli olacağına inanmıyor. Ordu ve Rakhine (Budist) komşuları hakkında “Birkaç gün için bize iyi olacaklar, sonra tekrar bizi öldürmeye başlayacaklar.” diyor.

Dünyabülteni