İmâm-ı Rabbani (k.s.) şöyle buyurur: Allâhu Teâlâ`nın sevmediği bu dünyanın arkasında koşmamalıdır! Gönlünü hep Allâhu Teâlâ`ya bağlamak sermayesini elden kaçırmamalıdır! Ne sattığını ve buna karşılık neyi aldığını düşünmelidir! Dünyayı ele geçirmek için âhireti vermek ve insanlara yaranmak için Allâhu Teâlâ`yı bırakmak alçaklık ve ahmaklıktır. Dünya ile âhiret birbirinin zıddıdır, tersidir. İkisinin sevgisi bir kalpte toplanamaz. İkisi bir araya getirilemez.

Bu iki zıttan dilediğini seç ve seçtiğine karşılık kendini sat, feda et! Ahiret azâbı sonsuzdur. Dünyada olanlar çok azdır. Allâhu Teâlâ, dünyayı sevmez, âhireti sever. Sonunda kadından ve çocuklardan ayrılacaksın. Bunların idâresini Allâhu Teâlâ`ya bırak! Bugün, kendini ölmüş bilmelidir. Onların işlerini Allâhu Teâlâ`ya bırakmalıdır. Tegâbün sûresinin 15. ve Enfâl sûresinin 28. âyetinde meâlen, ‘‘ (Mallarınız ve çocuklarınız sizlere kesin olarak düşmandır. Onlardan sakınınız)`` buyuruldu. Bunu iyi anlayınız.!

Tavşan gibi, gözleri açık uyku ne zamana kadar sürecek! Bir gün gelip uyanılacak! Dünyaya düşkün olanlarla arkadaşlık etmek, onlarla görüşmek, öldürücü zehirdir. Bu zehirle öldürülen kimse, sonsuz olarak ölür. Bunların yağlı, tatlı yemekleri, kalbin hastalığını arttırır. Kalbin iyiliği, hastalıktan kurtulması nasıl düşünülebilir? (Aklı olana bir işaret yeter) demişlerdir.

Onlarla görüşmekten, aslandan kaçar gibi, hatta daha çok kaçmalıdır. Aslan insanın yalnız canını alır. Bu da, âhirette faydalı olur. Dünyaya düşkün olanlarla beraber olmak ise, insanı sonsuz felâkete ve zarara sürükler. Onlarla konuş- maktan, onların lokmalarını yemekten ve onları sevmekten ve onları görmekten sakınmalıdır. Sahih olan hadis-i şerifte, ‘‘(Zengine, zenginliği için tevâzu gösterenin dininin üçte ikisi gider)`` (Beyhâki) buyuruldu. Onlara karşı yapılan bu alçalmalar ve yaltaklanmalar, onların malları ve makamları için midir, yoksa değil midir? İyi düşünmek lâzımdır.