Tuba SAVRAN / Doğruhaber

 Vesvese sözlükte, fısıldama, kötü telkinde bulunma, karışık sözler söyleme, kuşkulanmadır. Aynı kökten olan vesvas ise, insanın içine dolan zararlı uyarıcı, kötü duygu ve düşünce gibi manalar içermektedir.

Bir tanım çıkaracak olursak, 'vesvese irade zayıflığından dolayı şeytan tarafından insanın içine sokulan saptırıcı telkinler, kuruntular, şüpheler, evhamlar ve takıntılardır' diyebiliriz. Şeytan, Allah'ın nuruyla kilitlenmiş kalpleri fethedebilmek için son çareyi vesvese vermekte bulur. 

Bir kötülüğün önceden düşünülmüşlüğü olduğu gibi iyiliğin de bir düşünülmüşlüğü vardır. Bu konuya farklı bir pencere açan, Abdullah bin Mesud'un naklettiği bir hadis-i şerifi hatırlamaktayız. Şöyle ki, Allah Resulü " İnsanoğluna Şeytan da Melek de yaklaşır. Şeytanın yaklaşması kötülüğe götürmek ve hakkı yalanlamaktır. Meleğin yaklaşması ise hayra götürmek ve hakkı doğrultmaktır. Kim vicdanında, kalbinde hayra yönelmeyi bulursa, bunun Allah' tan olduğunu bilsin ve hamd etsin. Kim de içinde şeytanın vesvesesini bulursa, taşlanmış ve kovulmuş şeytandan Allah' a sığınsın. " buyurmaktadır. 

Bu hadis-i şerif şunu göstermektedir ki, insan hayatı boyunca hep bir tercih yapmak zorunda kalır. Ya hayra yönelir ya da şerre... Dolayısıyla yaptığımız her bir hareket iç dünyamızda verdiğimiz mücadelenin bir sonucudur. 

Her ne kadar dış dünyamızda haşir-neşir olduğumuz izlenimini versek de aslında iç dünyamızda daha çok muhatap olmaktayız.

Kalemler aleyhimize hareket etmeden kalbimizi ve vicdanımızı Allah'ın zikriyle meşgul edip her bir kararımızı, hareketimizi hayra yönlendirmeye gayret etmeliyiz...

Dua ile…