İREM GÜLTEKİN / Doğruhaber

Bismillah 

Fettah olan Yüce Mevla`mızın adıyla…

Rabbinin yolunda mücadele veren türlü türlü zorluklarla, tuzaklarla karşılaştığı zaman bile rabbine tamamen dayanmanın adıdır teslimiyet… Bunun ötesinde bu tür sıkıntılar o samimi kulların imanına iman katmaktadır. 

“Allah`ın yardımıyla O dilediğine yardım eder. O, güçlü ve üstün olandır, esirgeyendir.”  (Rum s.5)

 İslami şuuru yeni kazanmaya anlamaya başlamıştım. Bildiğimiz üzere kişi inancının gerekliliklerini hakkıyla yerine getirmeye başladığı zaman tamamen bilinçli bir Müslüman olur. Allah Resulünün (sav) döneminde olduğu gibi camilerimizde akşam vakitlerinde düzenli olarak sohbet halkalarımız olurdu. Camiler o dönemlerde sadece her vakit ezan okunduğunda namaz kılınıp, hemen terk edilecek mekânlar değildi. Bilakis Allah`ın kelamının öğretildiği ilim meclisleri, yeri geldiğinde istişareler sonucu önemli kararların alındığı meclisler idi. Maalesef ki ne zaman camiler ilim meclisi olmaktan çıktı, işte o zaman Müslümanlar Allah`ın emirlerinden uzaklaşarak zalimlerin birer kuklası oldular.

Belli bir süre camide İslami sohbetler halkasından istifade etmeye özen gösterdim. Bulunduğumuz yerde İslami hizmetler arttıkça zalimler de bundan rahatsız oluyor, İslam`a Müslümanlara zulümleri çoğalıyordu. Bunun yanı sıra başta bizi sonra da ailemizi korkutup tehdit ediyorlardı. Kendim İslami yükümlülüklerini yerine getiren bir aile ortamında büyüdüm. Ama zalimlerin zulümleri tehditleri arttıkça ailem de camiye gitmemem konusunda beni uyarıyordu. Bunun sebebi de bana zarar gelmesinden korktukları içindi. Sürekli bir baskı vardı üzerimde,  ‘camiye bir daha gitme` tenkitleri bitmek bilmiyordu. Hâlbuki ben kötü bir şey yapmıyordum. Sadece Allah ve Resulünün emrettiği şeyleri yapıyor, nefyettikleri şeylerden de uzak durmaya çalışıyordum.

O dönemlerde birçok dinine bağlı olan insanlar sadece zalimlerin yapabilecekleri zulümlerden korktukları için, inançlarından taviz veriyorlardı. Yine bir gün camiye gideceğimi belirttim. Babam karşımda durdu ‘hayır gitmeyeceksin` dedi. Ben gitmek için ısrar ettim. Aramızda baya bir tartışma çıktı. Benim gitme konusunda taviz vermediğimi anladılar. Ve sonunda olan oldu, ailem hep birlikte ellerimi ayaklarımı sıkıca bağladılar. Ardından beni bir odaya koyup, kendileri o zamanlar evimizde bulunan dama çıkıp orda uyudular. Ben de çaresizce oracıkta kaldım. Bir yandan da kimsesizlerin sığınağı yüce rabbime niyaz ediyordum.

Beni yaradan Rabbime öylesine ne kadar süre dua ettiğimi hatırlamıyorum. Sonra birden ellerimdeki iplerin gevşediğini hissettim. Aman Allah`ım bu nasıl bir iş! Hayretler içerisinde kaldım. Rabbime sonsuz hamdler ettim ve ardından hemen camiye gittim. Ailem her akıllarına geldikçe sorar o ipler nasıl çözüldü diye. Verdiğim cevap nettir. Rabbim kendi yolunda mücadele veren kullarına yeri geldiğinde yardım eder. Onları karşılaştıkları zorluklardan çekip kurtarır. Yeter ki kulları ona teslim olsun onun rızasından ayrılmasın…

(Dua Yayıncılıktan çıkan ve Ömer Saruhan`ın kaleme aldığı İlahi Armağanlar isimli eserinden derlenmiştir.)