BUNCA ACI ÇEKEN MUHACİR VARKEN ENSAR OLMA VAKTİMİZ GELMEDİ Mİ?

Sevdam gökyüzünedir. Mavinin her tonunu bağrına basan, kimi zaman içimizi umutlarla dolduran kimi zaman şimşeklerle minik çocukları korkutan… Ne olursa olsun her tonu aynıymışçasına bütünleştirip beni kendine hayran bırakan… Ben gökyüzüne hayran hayran bakarken düşüncelerimi yüceler yücesi Rabbimde bulduran… Ne de güzelsin ey gökyüzü, sana baktıkça kifayetsiz kalıyor onlarca şiir sözü… Ne de endamlı yaratmış seni Rahman, öyle koskoca dünyayı, sensin çatı gibi sarıp sarmalayan…

Çok defa yazdım siyahı beyazı, lakin kalem yine boynunu bükmüş. Sanırsın ırk sevdasını o da ruhuyla görmüş. Feryat ediyor o endamlı gökyüzü. Yeşillikler kimsenin görmediği vakit karalar bağlıyor yüzüne. Biliyorum çalkalanıyor bu acıyla en büyük okyanuslar bile!

Yerlerde onlarca hareketsiz beden var. Şu an susuyorsa kâinat, insanlık denen kavramın ne önemi var. Vatan sevdası imandadır evet. Lakin ırk sevdası kimdendir hiç düşündünüz mü? Yalnızca kendi soyunu üstün gören, diğer ölenlere insanmış gibi bakanları hor gören, değil hamile kadınları yerlerde kanlar içinde yatan çocukları dahi canavar gören nesil! Heyhat! Duy artık susturduğun vicdanının sesini, feryat edip bağırmaktan sesi kısılmadıysa şayet…

Şu fani dünyadan göçerken dahi Arab`ın Aceme, Acem`in de Arab`a bir üstünlüğünün olmadığını söyleyen bizim peygamberimiz. Kılavuzumuz, yol göstericimiz, kendinden daha çok bizi düşünen, ilk sözü ümmetim olan bizim rehberimiz… Sanki farkında olacakların, vatan sevdasını ırk sevdasıyla karıştıracakların…

Yeryüzüne Everest Dağı kadar büyük bir mikrofon yapılsa. O mikrofonu kulaklarımız değil yalnızca vicdanlarımız duysa. Yıllardır uyuduğumuz, uyurken de insanlığımızı da uyuttuğumuz derin uykudan uyandırsa! Çetin bir azap gelmeden tüm Müslümanların kardeş olduğunu hatırlasa!

Yahudilere özendiğimizin farkında değiliz, kendilerinden olmayan bir peygambere inanmak istememişlerdi. Aslında asıl kilit burada gizliydi. Zira O`nun peygamber olduğunu tabiri caizse kendi adı kadar iyi bilirlerdi. Lakin ırk sevdasının rüzgârları ta o zamanlardan esmeye başlamıştı. Ve önüne ilk kez Yahudileri katmıştı. Şimdi kendinizde arayın cevabı, sırf ırkları yüzünden katledilenler kimin kurbanı? Ya da seçim şansları var mıydı?  Bırakın artık şu saçmalığı, yazıp çizdiğiniz kâğıt parçaları değil insanların hayatı… İnsanlığın hayatı… Aklınıza getirin muhaciri ensarı…

Bunca acı çeken, sırf rengi ya da dini yüzünden kötü muamele gören birilerinin kan sevdası dinsin diye bedelini canıyla ödeyen bunca Muhacir varken Ensar olma vaktimiz gelmedi mi? 

ŞEYDA ÜNAL