HİCRETTEN GERİ KALAN MEKKELİ MÜMİNLERİN İMTİHANI

   Katade`nin rivayetine göre Allah`u Teâlâ Mekkeli Müslümanlardan hicret etmeyip Mekke`de kâfirlerle beraber kalanların İslam adına hiçbir şeylerini kabul etmeyeceğini bildirince, Medine`deki Müslümanlar Mekke`deki Müslüman akrabalarına bu hükmü yazıp gönderdiler.

   Bu kat`i hüküm karşısında Mekkeli müminler hicret etmekten başka çare kalmadığını anlayıp hicret etmeye başladılar. Fakat müşrikler onları yarı yolda yakalayıp Mekke`ye geri götürdüler. Olanca güçleri ile işkence ve eza etmeye devam ettiler. Bunun üzerine Allah-u Teâlâ şu ayeti kerimeyi indirdi;
‘İnsanlar, imtihandan geçirilmeden sadece ‘iman ettik` demeleriyle bırakılıverileceklerini mi sandılar?` (Ankebut/2)

‘İman ettim (ya da ettik)` cümlesi mesuliyeti kabul ettim, gelecek olan her türlü emri ve hükmü kabul ettim demektir. Her nevi eza ve cefaya razıyım demektir. Bana, senden gelecek her şey ihsandır demektir. Yani tam teslimiyet… Zahmetsiz rahmetin olmayacağını tam idrak ve kabul demektir.

Bu ayeti kerimeyi de bütün azameti ve kat`iyetiyle akrabaları onlara yazıp gönderdi. Tabi ki hüküm onları yıldırmadı, ye`se düşürmedi. Bilakis onların imanlarını daha bir güçlendirdi, daha çok umut kaynağı oldu. Kendi aralarında yeniden hicret etmek ve kâfirlerin onları takip etmeleri halinde onlarla savaşmak, şehadete ermeleri halinde Allah`a kavuşmak ya da kurtulup Medine deki İslam Devletinde yaşamak üzere biat edip, sözleştiler.

Nitekim yola çıktılar. Bir süre sonra müşrikler onlarla karşılaştı. İman kuvveti ile cihat ettiler. Kimi şehadet şerbetini içti kimi de İslam Devletinde saadet içinde yaşamak üzere kurtuldu. Bunun üzerinde Rahman-ı Rahim`den şu ayeti kerime nazil oldu;
‘Sonra şüphesiz Rabbin, eziyet edildikten sonra hicret edip, ardından da sabrederek cihat edenlerin yardımcısıdır. Bütün bunlardan sonra Rabbin elbette çok bağışlayan, pek esirgeyendir.` (Nahl/110)

İşte sabrın sonu, işte imtihanın ilk mükâfatı, işte imanın karşılığı…

DİLEK ÇELENK