KAB B. MALİK, MÜRARE B. REBİA VE HİLAL B. ÜMEYYE

   Resulullah ne zaman sevinse mübarek yüzü öyle parlardı ki ay zannedilirdi. Bu yüzden biz O`nun sevincini yüzünden bilirdik, O`nun dizinin dibinde oturunca dedim ki;

-Tevbemin kabulünün tamamı olarak malımı Allah ve Resulüne bırakmak istiyorum. Rasulullah dedi ki;

- Malının bir kısmını kendin için ayır. Çünkü böylesi senin için daha hayırlı olur. Bende dedim ki;

-Kendim için Hayber`deki payımı saklıyorum, bu yeter. Ya Rasulullah, Allah beni doğruluğumdan dolayı kurtardı. Yine tevbemin tamamı olarak yaşadıkça asla doğruluktan ayrılmayacağım.

   Vallahi benim bunu Rasulullah`a söylediğim günden beri Müslümanlar arasında doğru söylediği için benden başka kimseyi Allah imtihana tabi tutmamıştır. Ben Rasullah`a söz verdiğim günden beri hiç bir zaman bilerek yalan konuşmadım. Rabbimden niyaz ediyorum ki ölene kadar da beni böyle bir duruma düşmekten kurtarsın.

Elli günlük süre geçince şu ayeti kerime inmişti. O ayet ki bu üç kişi için analarından doğdukları günden o güne kadar onlar için ondan daha büyük bir muştu, daha büyük bir sevinç olmamıştı. Onlar için güneşin üzerlerine doğduğu en hayırlı gün işte o mübarek ayetlerin indiği gündü.

‘Ve (seferden) geri bırakılan üç kişinin de (tevbelerini kabul etti). Yeryüzü genişliğine rağmen onlara dar gelmiş, vicdanları kendilerini sıktıkça sıkmıştı. Nihayet Allah`tan (O`nun azabından) yine Allah`a sığınmaktan başka çare olmadığını anlamışlardı. Sonra (eski hallerine) dönmeleri için Allah onların tövbelerini kabul etti. Çünkü Allah tövbeyi çok kabul eden pek esirgeyendir.` (Tevbe/118)

   Kab b. Malik diyor ki;

-Allah`a and ederim ki Allah`ın beni İslam hidayeti ile nurlandırdığı günden sonra yaşadığım en mutlu gün Rasulullah`a doğruyu söylememe karşılık nimetlerin en büyüğünün lütfedildiği gündür. Ya bir de o gün yalan söyleyecek olsaydım diğer yalancılar gibi ben de helak olurdum. Çünkü Allah o gün yalan söyleyene vahyi Rabbanisinde söylenebileceklerin en kötüsünü söylemiştir.

‘Onların yanına döndüğün vakit kendilerinden vazgeçmen için Allah adına and içeceklerdir. Öyleyse onlardan sakının. Çünkü onlar pistirler...`  (Tevbe/95)

Kab b Malik diyor ki;

-Biz üç kişi diğerlerinden farklı idik. Çünkü onlar Rasulullah`a yalan yere yemin etmişler ve Rasulullah da onların bu sözlerini kabul etmiş onlar için istiğfarda bulunmuştu. Bizi ise Allah`ın vereceği hükme bırakmıştı. Bunun için Allah da ‘ve üç kişinin de` demişti. Bizim hakkımızda (geri bırakılan) tabiri bizim seferden geri kalışımız değil, Allah`ın bizim için vereceği hükmün elli gün sonrasına geri bırakılması manasındadır. Aynı zamanda geri kalanların özürlerinin kabulünden bizim tövbelerimizin geri bırakılması manasındadır.

   Ey günahların büyüklüğüne küçüklüğüne bakmadan samimi tövbeleri kabul eden Rabbim! Bizden de kabul buyur. Bize de tövbemizde samimiyet, devamında da sabır ver...

DİLEK ÇELENK