Nehirler akıp kendi yatağını bulurmuş. Ama nehirler öyle önüne gelen her yerde yatak kurup akmazlar. En uygun yeri bulup, uygun bir şekilde yararak içine akar. Tabi ki nehirler sadece akmaz, aynı zamanda aktığı yerlerde güzellikler meydana getirir. Bu şekilde biz insanlar da bu nehirlere ve çevresinde oluşturduğu güzelliklere hayran kalırız.

Hayber fethi öncesidir. Genç Ali (r.a.) atının üzerinde, elinde kılıç, kahramanlık şiirleri okuyarak bir sağa bir sola hamleler yapmaktadır. Onu izleyen Allah Resulü “gel” anlamında işaret eder ve der ki; “Yavaş ol ey Ali, Vallahi senin elinle bir kimsenin hidayet bulması, güneşin üzerine doğduğu her şeyden (bu şeylerin senin olmasından) daha hayırlıdır.” (Buhari, Müslim)
Bu şekilde tarihe iz bırakmış bir dinin tabileriyiz bizler. Savaş meydanlarında bile önceliğimiz, bir insan bile olsa hidayetine vesile olmaktır. O insanın gönlüne akıp, onun imanın pak ve temiz olan nurdan denizine girmesine vesile olmaktır.

Caddede, sokakta gördüğümüz, İslamın o güzel kural ve kaidelerinden bihaber olan insanlar için gecelerimizi feda etmektir. Herkesin uyuduğu o gecelerde, hiç uyumadan dua niyaz ve gözyaşıyla o insanın hidayeti için Rabb-ı Rahime ilticada bulunmaktır.

Gözyaşlarımızla kendimize küçük bir nehir oluşturmak. Bu nehrimiz için bir yatak aramak. Ve bulduğumuz o yatağın yüreğine akmak, onun yüreğini sulandırmak ve onun yüreğinde yeşillikler yeşertmek... Şimdi ise yüreğine akıp yeşerttiğimiz toprağa bakarak, doyumsuz bir haz almak... İşte budur, bir insanın yüreğine akmak. Rabbim cümlemize böyle bir şuur versin.

Kamil Demiral / Adıyaman  / Yaş: 23