KÜBRA EKİCİ / DOĞRUHABER

Biz insanların dünyaya geliş amacı bellidir. Yalnız Allah`a kulluk etmek için gelmişizdir. Bu ibadet hayatımızın her alanını kapsar. Namazı dosdoğru kılmak, doğru sözlü olmak, insanları çekiştirmemek, sadaka vermek, oruç tutmak gibi fazlasıyla uzatılabilir. Fakat aşina olduğumuz doğruları gerçekleri yaşa(ya)mıyoruz. Her saniye aleyhimize işlemesine rağmen, nefis ile fıtrat arasındaki med cezirler arasında sürüyor hayatımız. Ve ölüme her saniye yaklaşıyoruz. Her Müslüman bu hakikate aşinadır. Bir problem var bu da istememize rağmen yap(a)mayışımızdır.

Kendimize şunu sormalıyız; bu hayat benimse, ben nasıl benim olan hayatıma şekil veremiyorum!.

İnsanlar düşünme, yorum yapma, olup biteni analiz etme, şuuruna sahiptir. Bunların sonucunda ulaştığı hakikati hayatıyla özdeşleştirir. Bu özelliğini yitirdiği zaman Necip Fazıl`ın diliyle insanlar ‘hayat süren leşler` haline gelir.  Çünkü insan şuuru ile vardır.

Ne yazık ki bugün insanlar şuurunu yitirmiş,  maymunculuk oynamaktadırlar. Birkaç maymuna muz attığınız zaman, o muzun üzerine üşüşürler, fakat birazdan bir başka meyve attığınız zaman da daha önceki muz bitmemiştir ve yeni attığınız o meyvenin üzerine üşüşürler. Bizler bugün bu şekilde asla bize bir şey kazandırmayacak dizilerin, yarışmaların, gündemlerin peşine düştüğümüzden dolayı, kendi ben`imizi kaybedip merak, arzu ve nefsimiz tarafından yönetiliyoruz. Bundan dolayı insanlık! çökmüş durumdadır.

Allah-u Teâlâ Yusuf suresi 53. Ayeti kerimede çok veciz bir ifadeyle; “Nefis daima kötülüğü emredicidir.” Buyurmaktadır.

Baştan yapamıyorum deyip harp meydanına çıkmadan beyaz bayrak göstermek yerine, bu harbi kazanacağım deyip, zaten bizim olan fakat işgal edilen biz`i ben`i geri almak zorundayız.

Toprağın altında kök salmış olan fidanın üzerindeki engeli aralayalım ki, bize oksijen, sığınak, gölgelik, meyve olsun hayat versin...