Hz. Muhammed Sallallahu Aleyhi Vesellem bir peygamberdi, aynı zamanda örnek bir eşti. Hanımlarına karşı çok nezaketli ve yumuşak davranışlar sergilerdi. Bütün eşleri arasında eşitliği daima sağlardı.

Efendimiz hayatı boyunca eşleri arasında kıskançlık, çekememezlik gibi can sıkıcı şeylere sabırla göğüs germiştir. Ama hiç bir şekilde eşlerine sesini yükseltmemiş, kaba kuvvetten kaçınmıştır. Eşleri arasında anlaşmazlıklar olduğunda onları kırmayacak şekilde çözümlere yöneldiği de olmuştur. Bir gün Hz. Aişe annemiz bir bulamaç yemeği pişirmiştir. Sofraya Efendimiz (sav)  ve Hz. Sevde annemiz oturmuş. Efendimiz her ikisinin ortasına oturarak yemeğini yiyormuş. Hz. Sevde annemiz o yemekten yememiş. Aişe annemiz onu yemesi konusunda uyarmış. Sevde annemiz tüm ısrarlara rağmen yememekte kararlı imiş. Efendimiz de onları sessizce izliyormuş. En sonunda Aişe annemiz Sevde annemize;” yemeği yemezsen yüzüne sürerim” diye münakaşada bulunmuş. Ve en sonunda Aişe annemiz kalkarak Sevde annemizin suratına bulamacı bir güzel sürmüş. Efendimiz de Sevde annemizin elini tutup bulamaç daldırmış ve onunda Aişe annemizin yüzüne sürmesini istemiş. Sonra ne mi olmuş? Efendimiz o mübarek dişleri görünürcesine tebessüm etmiş.  Efendimiz eşlerine karşı daima hoşgörülü olmuştur. Yine bir gün Resulullah hanımlarıyla oturup sohbet ederlerken şöyle bir soru sorulmuş Resulullah`a ; “Ya Resulullah senin vefatından sonra sana kim önce kavuşacak” demişler. Resulullah da ; “Kolu en uzun olan “ diye buyurmuş. Hanımları hemen birbirleri ile yarış içinde kollarının uzunluklarını ölçmeye çalışmışlar.  Efendimiz tebessüm ederek onların hallerini izliyormuş.  Ölçüm işlemi (!) bittikten sonra Sevde annemizin kolu uzun çıkmış. Efendimiz'e nedenini sorduklarında onun çokça sadaka verdiğini söylemiş. Gerçekten de Sevde annemiz sadaka vermeyi çok severmiş. Efendimiz`in vefatından sonra hemen o vefat etmiş.

Resulullah her zaman Hz. Aişe`nin yetişmesinde ayrı bir özen göstermiştir. Aişe annemiz sürekli Efendimiz`e beni seviyor musun diye sorarmış. Efendimiz hiç bıkmadan her defasında evet dermiş. Yine beni nasıl seviyorsun dediğinde, Efendimiz; “Kör düğüm gibi” dermiş. Hızını alamayan annemiz; “Kör düğüm ne alemde?” diye sormadan edemezmiş. Resulullah onu hoşnut edecek şekilde; “İlk günkü gibi” dermiş. 

HİCRAN DURSUN