... Fahr-i Kainat Efendimiz Hz. Havle`ye dünürlük yapmak üzere izin verdi ve: “Git de benim için her ikisiyle konuş!” buyurunca Hz. Havle derhal işe başlamış ve hayırla başarmıştı.

Hz. Havle iki cihan güneşi Efendimiz` in mutluluğuna vesile olan bu hayırlı işi tamamlayarak şerefli bir hizmeti görme bahtiyarlığına eren bir İslâm hanımefendisidir.

Kocası Hz. Osman İbni Maz`un, Medine`de vefat eden ilk sahabe ve Cennetü`l-Bakî`ye defnedilen ilk muhacirdir.

Hz. Havle kabri başında: “Cennet sana mübarek olsun Ey Ebu Saib!” dedi. Rasul-i Ekrem Efendimiz bu söze karşı Hz. Havle`ye bir hatırlatmada bulunarak: “Allah ve Rasulü`nü severdi, desen kâfi idi!” buyurdu.

Hz. Osman İbni Maz`un, zahid ve abid olarak yaşamıştı. İki cihan güneşi Efendimiz onun techiz ve tekfininde: “Ey Ebu Saib! Allah sana rahmet etsin! Dünyadan çekip gittin. Ama ne sen ona iltifat ettin, ne de o sana...” buyurdu. Defnedildikten sonra kabrinin başucuna bir taş koyup şöyle dedi:

“Bu bizim selefimizin (önce gidenimizin) kabridir. O bizim ne iyi selefimizdir!” Daha sonra vefat edenlere de: “Hayırlı selefimiz Osman`a kavuş!” buyurmuşlardır.

Hz. Havle binti Hakim ilim aşığı, faziletli bir hanımdır. Dini konuları sorup öğrenme hususunda hiç çekinmezdi. Bir gün Rasul-i Ekrem Efendimiz`e: “Ya Rasulullah! Kadın rüyada ihtilâm olur mu? Olursa ne yapar?” diye sordu. Efendimiz de: “Böyle bir şey olursa gusül abdesti alsın.” buyurdu.

Bir gün Hz. Aişe annemiz Hz. Havle`nin ziyaretine gitti. Onu dağınık bir vaziyette, bakımsız bir halde gördü. Bu durum karşısında Hz. Aişe annemiz onun hakkında: “Gündüz oruç tutan, geceleyin namaz kılan, kocası olmayan yapayalnız bir kadın.” dedi. Onun giyim kuşama bakmayan, dünyaya değer vermeyen abid, zahid ve fazilet sahibi bir hanım olduğunu beyan etti.

Vefat tarihi bilinmemekte olan Hz. Havle binti Hakim, Peygamber Efendimiz`den on beş hadis rivayet etmiştir. Bir tanesi şudur:

Hz. Havle binti Hakim`den rivayet edildiğine göre, Rasulallah Efendimiz (sav) şöyle buyurdular: “Kim bir yerde konaklar da sonra ‘Eûzü bi kelimâtillâhi`t-tâmmâti min şerri mâ halâk / Yarattıklarının şerrinden Allah`ın mükemmel kelimelerine sığınırım` derse, konakladığı o yerden ayrılıncaya kadar hiçbir şey ona zarar vermez.” (Müslim)           

ŞÜHEDA ŞAYIK