Mevlana Celaleddin Rumi diyor ki;

Ey bizi evine mihman eden, misafir eden! Bu gece uyuma! Çünkü sen ruhsun, bizse bu gece hastalarız. Sırların, gizli şeylerin gözünden uykuyu defet gitsin! Gitsin de bu gece bütün gizlilikler ortaya çıksın. Ayrılık yüzünden parlaklığını kaybetmiş, paslanmış gökyüzünün pasını gideresin! Onu cilalayasın diye Allah sana bu gece bir cila verdi. Allah'a hamdolsun ki, şu anda herkes uykuda. Ben ise uyanığım. Hiç bir geceye benzemeyen bu gece, gözlerim seher vaktine kadar uyanık kalmaz da uykuya dalarsa, ben bu gözlerden bîzar olurum, usanırım. Sustum, dudaklarımı kapadım. Ama bu gece, ben sözsüz, sessiz, sadasız konuşuyorum.

Biz gece ile savaşa girişince, onu alt üst ederiz, onun denizinden toz koparırız. Gecenin hakikatini görebilen istemez, uykudan kaçar. Bir çok nurlu gönüller, nurlu yüzler, tertemiz canlar geceyi ihya ederler, uyumazlar, ibadet ederler, Allah'a yalvarırlar yakarırlar. Senin nazarında gece, simsiyah bir tencere gibidir. Çünkü sen onda pişirilen gece helvasından tatmadın, gecenin hakikatinin ne olduğunu anlamadın! Gündüz kazanç ve kar zamanıdır. Fakat gece sevdasının bambaşka bir tadı varrdır. Gece geldi, alış verişten, kazançtan beni alıkoydu, elimi bağladı, birşey yapamaz oldum. Seher vaktine kadar gecenin de ayağı bağlı kaldı.

 Senin canın hakkı için hayırlı işler yapmaktan vazgeçme, uyuma! Gaflete dalma! Bir geceyi ömründen azalmış bil, eksik say, uyanık kal, uyuma! Kendi heva ve hevesine uydun, rahatını düşündün, binlerce gece uyudun. Ne olur bir gececik de mahbubun hatırı için uyuma! Sabaha kadar uyanık kaldığın; "Ya Rabb, ya Rabb!" diye feryat ettiğin o hastalık gecesini hatırla, o geceden kork da uyuma! 

İşitmişsindir. Allah dostları isteklerine, muratlarına geceleyin kavuşurlar, dostlarının muratlarını veren padişahlar padişahının aşkına, sen de bu gece uyuma! Binlerce defa sana; "Sus!" dedim. Sözden fayda yok. Birini getir ki, binine bedel olsun uyuma!