Koşuşturmalar içinde kâh oraya kah şuraya savruluyor fani bedenlerimiz. İnsanlar kapılmışken kapitalizmin rüzgârlarına,  hatırlatan olmuyor, ölüm şah damarın kadar yakınında… İşte bak başucunda, yolcuyuz biz ey âdemoğlu hatırlasana!

Nesnellikler, öznellikler, gerçekler ve yalanlar birbirinin içine böyle sinmiş ve karışmış bir durumdayken gerçeklerin sayısı maalesef ki, bir elin parmağını geçmiyor. Ölüm yalan dünyanın tek doğrusu! Üstelik bunun farkında olan insan sayısı ise göz ardı edilmeyecek kadar cüzi bir miktarda. 21. asırda savaşımız yalnızca şeytan ve tuzaklarıyla değil elbette. Şeytanlaşmış insanlar, yıkılması gereken paradigmalar ve susturulması gereken nefislerle zorlu ve çetin bir mücadele içindeyiz. Dünyaya böylesine aldanmışken acaba bu mücadelenin sonunu görebilecek miyiz?

Sanki dünya var olduğundan beri ona yol arkadaşlığı etmişiz, sanki yok olana dek onunla gün tüketmeye devam edeceğiz. Buna deli bile inanmazken nefislerinin kölesi olmuş zihniyet şeytana eli kolu bağlı bir şekilde teslim olmakta… üstelik sayıları da her geçen gün artmakta. Kemikleri bile toz olurken insan halen neyin arayışında?

Çok insan araştırdı ölümsüzlüğü, inanmadıkları için bilmiyorlar dünyanın dahi bir gün öldüğünü… Her arayışlarında karşılarına ölümsüzlüğün ve Bakiliğin mutlak sahibi Yaradan çıktı. Yaratılan acizdi, ama acizliği bile onu kendine getiremedi.

Şehir dışına çıkarken bile hazırlıklar yapıyorsunuz. Bir hafta ya da iki gün hiç fark etmiyor. Bavulunuz her seferinde tıka basa doluyor. Peki, asıl kalıcı olduğunuz ahiret yurdu için bavulunuzda ne biriktiriyorsunuz?

Ölümün soğuk nefesini iliklerinde hissedeceksin, pişman olmamak için vakit gelmeden evvel ömrünü güzelliklerle sürdüreceksin. Güzelliğin asıl sahibinden geçecek yolun, güzele giderek güzele güzelce kulluk ederek… Sahi otobüs biletiniz nereye?                                          

ŞEYDA ÜNAL