Abdülkadir Geylani Hazretleri diyor ki;

Seni Allah`ın (cc) fazlından ve her işe, O`nun (cc) nimetini görerek başlamaktan ne alıkoydu? Ancak seni bu hâle koyan, Hâlık`ı (cc) bırakıp mahluka güvenmen olmuştur. Yaratanı (cc) unuttun; yaptığın kâra güvendin, Mevla (c) seni nimetlerini görmekten mahrum etti.

Sen devam et, yani O`na (cc) güven, rızkını O`ndan (cc) bil; nasibini çeşitli yollardan sana gönderir. Bazen seni halka gönderir istetir ama bu senin için bir iptila, yada riyazet nevinden bir şey olur. Bu halde çok dikkatli olmak lazım gelir. Bazen de rızkını, sana bir mükafat olarak, vasıtaları göstermeden, onları hakiki sebep göstermeden gönderir. O`nun (cc) kudreti önünde ta`zimle eğilirsin. Bu kere perde kalkar O`nun (cc) fazlını görürsün. Kalbinden cümle kötü istek, şehvet, matlup, mahbub her ne varsa çıktığı zaman ve sende, O`nun (cc) arzusundan başka bir şey kalmadığı vakit, vereceği nimet çok rahat gelir.

Senin için gönderdiği bir rızkı, mutlaka sen alacaksın, başkası el süremez… Çünkü senin rızkın, senden başkasına nasip değildir. Bunları sana nasip edenin Hakk (cc) olduğunu anlar, şükür yolunu tutarsın… Dolayısıyla irfanın artar, ilmin çoğalır. Ruhunu masivadan temiz tutmaya seni muvaffak eder. Sonra kalbin nurlanır, hakiki ilimleri anlamaya kabiliyetin artar. Gönül gözün açılır, kalbin nurlanır. Hakk`a (cc) yakınlığın ilerler. O manevi, büyük ilmin sırlarını muhafaza edebilecek hale gelirsen, sana rızık ne zaman ve ne vakit gelecekse bilirsin. Bu hal sana Allah`ın (cc) fazlı, keremi olarak verilir.