Ahir zamanın karanlığı içindeki insan, Asr-ı Saadet`in aydınlık insanlarından örnek almaya ne kadar muhtaç…

O yıldızlardan biri de Afrâ Hatun (R.anhâ) idi, Afrâ Hâtun iman abidesi çocuklar yetiştiren bir anne... Genç yavrularının Allah ve Resulü yolunda şehadetlerine sabreden bir hanım sahabe... Üç çocuğunu Bedir savaşına katılması için teşvik eden kahraman bir İslâm hanımı... Genç şehitler annesi...

Medineli olup Neccar oğullarına mensuptur. Babası,  Ubeyd İbni Sâlebe`dir. Annesi, Ruat binti Adiyye. İslamiyet`i Medine`de tanımış ve Rasulullah (asv) efendimize biat etmiştir. Muâz, Muaviz ve Avd. Onlar Afra`nın oğulları, bizim sahabe efendilerimiz. Bedir`de şehit düşen yiğit erler.

Her anne gibi o da evladı mes`ud olsun istedi. Afra biliyordu ki, bu saadet dedikleri ne malla, ne makamla, ne şöhretle olacak şeylerdi. Çünkü her biri dipsiz birer kuyu. Her biri en fazla kabir kapısına kadar. Hiçbiri ebedi değil! Afra`ya göre, insan evladı mes`ud olsun istiyorsa onu iman fedaisi olarak yetiştirmeliydi.

Annelerin hayallerinde bin bir şey dolanır. Karanlık bir gece gibi olan bu dünyanın saadeti evlatlarının olsun isterler. Aslında her bir hayalleri şefkatten ileri gelirken, unutmamaları gereken çok mühim bir nokta var. Yavrum ahirette de mes`ud olabilecek mi? İşte Afrâ Hatun(R.anhâ)`nın esas kaygısı buydu.

Bedir`de iki evladının şehit olup birinin sağ olduğu haberini alınca Allah`a hamd etti. Diğer oğlu Avf`ın onlarla birlikte şehit olamayışına üzüldü. İstiyordu ki, o da Allah yolunda canını feda eylesin. Bu üzüntüsünü Fahr-i Kâinat Efendimize (asv)gelerek şöyle dile getirdi:

“Ya Rasulullah!” İki çocuğum şehit oldu. Keşke Avd da aynı mertebeye ulaşsaydı. Acaba Avf onlardan daha mı geridedir?” dedi.

Resul-i Ekrem (sav) efendimiz iman dolu ve şehitlik özlemiyle dolu bir kalbe sahip bu anneye şu cevabı verdi:

“Hayır! Muaz ve Muavviz hayattan tam lezzet alamadan genç yaşta şehid oldular. Fakat Avf da onlardan geride değildir.” buyurdu.

Nitekim Avf da (R.A) kardeşlerinden belki bir saat, belki iki saat daha fazla yaşar. Kardeşlerinin şehadetinden sonra çok geçmeden şehit olur.

Abdurrahman İbni Avf (R.A) bu genç kardeşlerin Bedir`de gösterdikleri kahramanlıkları şöyle nakleder: Bedir günü Ebû Cehil kahramanlık şiirleri söyleyerek müşrik ordusu içinde dolaşıp dururdu. Anam beni bugün için doğurdu diyerek övünürdü. Askerine bu sözlerle cesaret vermek isterdi.

Kendi kabilesi Beni Mahzum gençleri etrafını sarmış yanına kimseleri yaklaştırmazdı. Böyle bir ortamda ben sağıma soluma baktım, Ensar`lı iki genç arasında kaldığını gördüm. Onlardan biri bana doğru  yaklaştı ve:

-Ey Amca! Sen Ebû Cehil`i tanır mısın? Diye sordu. Ben de:

-Evet! Tanırım ey kardeşimin oğlu. Ebû Cehil`i ne yapacaksın? dedim.

Genç delikanlı bana:

-Haber aldım ki o, Rasulullah (asv) Efendimize sövermiş! Varlığım kudret elinde olan Allah`a yemin ederim ki, onu bir görecek olursam, ikimizden eceli gelen ölmedikçe, şahsım ondan ayrılmayacaktır. Allah`a ahd ettim. Onu gördüğüm gibi üzerine saldıracağım. Ya onu öldüreceğim veyahut bu uğurda öleceğim, dedi.

Gencin kahramanca söylediği bu sözlere ve ondaki imâni heyecana hayret ettim. Öbür genç de diğeri gibi ahdetmişti.

Çok geçmeden, Ebû Cehil`i askerin içerisinde öteye beriye telaşla giderken gördüm. Gençlere hitaben: “Görüyor musunuz? İşte, sorduğunuz adam!” dedim.

Gençler hemen kılıçlarını sıyırdılar. Süratle hareket edip ikisi birden fırlayarak o tarafa doğru yöneldiler. Çifte şahin gibi süzülüp Ebû Cehil`e doğru koşmaya başladılar. Ani bir hareketle seyirtip onun üzerine hücum ettiler. Hamle üstüne hamle yaptılar. Ve nihayetinde Ebu Cehil öldü.

Afra Hatun`un şehit üç evladının ardından dört oğlu daha olduğu geçiyor kayıtlarda. Ve oğullarından biri Mauna Vakıas`nda, biri Reci Faciası`nda, biri Yemame Savaşı`nda şehit düşer. Biri yalancı peygamber ve taraftarlarına açılan savaşta toprağa düşer. Ve bir diğeri ise İslam muallimiydi. Dini öğrenmek istiyoruz diyen insanlar tarafından tuzağa düşürülerek şehit olmuştur.

Afra Hatun ve onun yedi oğlu. Karanlığın içinde yıldızlar gibi parladılar ve Işık'larıyla gelecek nesle birer kandil oldular. Allah onlardan razı olsun.                                

ŞÜHEDA ŞAYIK