Deve yük taşımakta güçlüdür ama kendi başına iş göremez. Her devenin başında bir sahibi vardır. Devenin de gözü var ama o kendi gözünü bırakır sahibinin gözünü göz edinir. Deve kendi aklını ve isteğini sahibinin aklına ve isteğine kurban etmiştir. Kendi istediği yere değil çekildiği tarafa gider. Senin tenin deve gibidir, aklınsa deveci… Akıl tenini her tarafa çeker, durur. Sen tenine değil aklına uy. Nebi ve kâmil veliler aklın aklıdır; bütün akılları bir deve katarı gibi çekip götürürler. Akıllı kişi daha üstün akla uyandır…

Hamla olgun kişinin farkı, eldeki imkanı kullanış biçimidir. Olgun kişi toprağı dokunsa altın kesilir. O kötülüğü iyiliğe çıkarır, imkansız denilenden imkan çıkarır. Leşin kokusunu duymaz da parlayan dişlerine hayran olur. Güneş gibi çiği pişirir, misk gibi yaklaşanı kokular. Nasipsiz hamın elindeyse altın bile küle döner. Kendi yumsuzluğunu çevresine de bulaştırır, düşerken başkalarını da düşürür. Değer bilmediği için altın değerindeki insanlar onun yanında geçmeye akçeye döner, hakir duruma düşerler.