Padişahın biri ava çıkmış. Yanındakilerden her biri bir tarafa dağılmış. Padişah birkaç sadık kölesiyle başbaşa kalınca, at bakıcısına seslenerek:

“Haydi, bir yarış yapalım seninle! Bakalım hangimizin atı geçecek” demiş ve atlarını hemen tırısa kaldırmışlar. Bir hayli yol aldıktan sonra padişah, atının gemini çekerek durdurmuş. At bakıcısına dönmüş:

“Buraya kadar gelmekteki amacım, seninle yarışmak değildi. İçimde taşıdığım büyük sırrı sana açıklamak; senden bağlılıkla bir hizmet beklediğimi açıklamak içindir.”

At bakıcısı, padişah tarafından böyle önemli sırların kendisine emanet edileceğinden dolayı teşekkürler ederek sırrını her ne olursa olsun saklayacağını kesin bir dille söylemiş. Bunun üzerine padişah: “Kardeşimin bana rakip olmasından kuşku duyuyorum. Tahtıma göz dikmiş. Büyük bir olasılıkla bana karşı suikast hazırlanıyor. Senin gibi sadık adamlara çok gereksinimim var. Kardeşimden gelecek suikastlere karşı beni bilgilendirmen için, seni onun yanında görevlendirdim. Bütn hâl ve davranışlarını, günü gününe bana rapor edeceksin. Göreyim bakalım seni!”

At bakıcısı büyük bir mutlulukla, bu görevi kabullenmiş. Ancak padişahın kardeşinin yanına vardığında, işgüzarlık yaparak padişahın gizini açıklamış.

Olana bakın ki aradan kısa bir süre geçmiş ya da geçmemiş, padişahın ömrü yetmemiş, vefat etmiş. Bunun üzerine kardeşi tahta geçmiş.

At bakıcısı, eski padişahın sırrını açıklayarak yaptığı hizmetin ödülünü almayı düşünüp sevinirken, bir de padişahın ilk buyruğuyla hakkında idam hükmü çıkmasın mı? At bakıcısı şaşkına dönmüş:

“Aman Efendim! Ben size bağlılık gösterdim! Bağlılığımın ödülü bu mu olmalıydı?” diyerek yeni padişahın ayaklarına kapanmış. Genç padişah:

“Amanı filan yok! Kardeşimin emanet ettiği sırrı, bana açıkladığın gibi, benim sırrımı da başkalarına açıklamayacağını nereden bileyim? Sen padişahına ihanet ettin! Bunun cezası ancak idam olur!” demiş ve at bakıcısını cellatların eline teslim etmiş.

KELİLE VE DİMNE