Adım adım yaklaşırken ölüme, sormuyor kimse bu yolculuk nereye… Akreple yelkovanın koşuşturmasına karşılık insanoğlu tedbir almakta zorluk çekiyor çoğu vakit.

Kaybetmeden bilinmiyor değerler… Hasta olmadan sağlığımızın, iflas etmeden önce eldeki imkânların, zaman bitmeden evvel aklın ve son nefesi vermeden evvel kulluğun....
Bu maddelerin hepsini sıralamaya kalksak şüphesiz sayfalarca yazı yazabiliriz. Belki de ciltler dolusu kitap. Önemli olan bizim yazmamız değil bizim farkına varmamız. Dönüp bakınca yaşamımıza,  birçok şeyin sebebiyeti, farkında olmamak aslında. En ufak bir hastalık alınca bizi, onca sene sağlıklı yaşamamışız sanki. O an duruyor akreple yelkovan, keşkeler çepeçevre kaplarken yaşamını, geri gelmiyor zaman, gidenin de gelmediği gibi…

Hala vakit varken bazı şeylerin değeri kavranmalı… Bedenimizi kıskıvrak yakalamış ve tüm zamanımızı alan teknolojiyi elimizin tersiyle itmeliyiz. Bunu yapmak için elektriklerin kesilmesini beklememeliyiz.  Anne babanızı toprağa vermeden ailenizin kıymetini bilin.  Kapatın gözlerinizi kısa süreliğine, koyun kendinizi annesi babası ölen çocukların yerine. Açınca gözlerinizi içinizden ne geliyorsa onu yapabilirsiniz artık. Şükretmek için çok sebebimiz var!         

ŞEYDA ÜNAL