Hayâ deyince akla ilk gelen Hz. Yusuf`tur. Dikkatleri üzerine çekecek ve hatta ona bakan gözlere ellerini kestiğinin acısını bile unutturacak bir güzelliği vardı. Bir gün Züleyha, Yusuf Aleyhisselam`a yaklaşmak üzereyken odadaki putların üzerini örtünce Yusuf Aleyhisselam ona neden böyle yaptığını sormuştu. “Putlardan utandığım için”  demişti Züleyha. En az yüzü kadar hayâsı da güzel olan Yusuf Peygamber`in sözleri manidardı: “Sen sahte olan ilahından hayâ ediyorsun. Ya ben, Rabbimden nasıl utanmam?”

Haya, insanı ruhuyla beraber çelik bir zırha sarıp sarmalar, kötülüklerden alıkoyar. Nasıl ki zırhlar insanı yere serecek kurşunlara dahi engel olup bedeni koruyorsa haya da ahlakı ve imanı öyle korur. Güzellik göreceli bir kavram olmasına rağmen, ahlakı güzel olan insanın çevresi tarafından sevip sayıldığına birçok kere şahit olmuşuzdur. Bu da güzelliğin yüzde değil, ahlakta olduğunun kanıtlarından en küçüğüdür.

Günümüzün çürümüş ahlak anlayışı, insanları anne ve babasının yanında bacak bacak üstüne atabilen,  büyüklerinin yanında zerre ar etmeden sigara içebilen, sevgilisinden bahsedebilen bir seviyeye getirdi. Bir şeyleri düzeltmek için bir şeyden başlamak gerekir. Dağın zirvesine varmak istiyorsanız, ilk başta halatı en uç noktaya atmanız gerekir, sonrasında adımlarınızı. Önce nerden başlayıp nereye varacağımızı idrak etmeli, ardından üzerimize düşeni fazlasıyla yapmalıyız.      

ŞEYDA ÜNAL