Küre-i arzda yaşamını sürdüren insanoğlu dünyanın meşgalesine savrulmuş bir şekilde hayatını devam ettirme çabası içerisine girmişken bir taraftan da onu bir bataklık misali kendine çekmektedir. Ademoğlu bu bataklıktan kendini çekmeye çalışırken bataklık sinsi bir şekilde onu tekrar içine almaktadır. Kapitalist sistemin gün geçtikçe bir canavar haline gelmesi, sosyal ağların her geçen gün farklı bir versiyonla karşımıza çıkması, medyanın her geçen dakika daha çok hanelerimize yerleşmesi bireyleri gerçek olan yaşamından biraz daha uzaklaştırıp soyutlamaktadır. Etrafta olan olaylara sessiz ve duyarsız kılmaktadır ne yazık ki. Şurası bir gerçek ki bu değişim ve dönüşümden en çok etkilenen maalesef genç kuşak olmaktadır. Gençlerin yeniliğe daha açık olması özellikle savunmasız olmaları bu değişimden daha fazla etkilenmelerine neden olmaktadır. Aile yapısına yönelik yapılan saldırılar ve ebeveynlerin çocuklarıyla bağlarının kopartılması genç kardeşlerimizi bir kat daha da sarsmaktadır. Bütün hayatlarını ellerindeki telefonlarla geçirmeye çalışan; yaşamın sadece bunlardan ibaret olduğunu düşünen ve sahte hayatlara tenezzül eden genç kardeşlerimiz her geçen gün ailesine çevresine ve en önemlisi bağlı olduğu din, örf ve geleneklerine yabancılaşmaktadır. Rabbimizin ayeti olan “Ben insanları ve cinleri  ancak bana kulluk etsinler diye  yarattım “ (Zariyat 56) hitabına ilgisiz kalıyor ve batıl olan ideolojilerin peşinden sürükleniyoruz. Bu dünya hayatında her geçen saniye hak olan ölüme yaklaşırken çevremizdeki insanları göz ardı ederek kendi kabuğumuza çekiliyoruz ne yazık ki. Biz böyle yaparken acaba geçen bir salisemizi geri kazanabilir miyiz? Ya da yabancılaşma hastalığına tutulmuşken bu hastalığa bir şifa bulabilir miyiz? Elbette her kişinin çalışmasını çabasına bağlı kılan RABBİM bunu da atlatmamıza imkan verecek güç ve kuvveti sağlayacaktır…VESSELAM                                          

RABİA KÜLTER