Mevlana Celaleddin Rumi der ki;

Biz senin rüzgarının önünde toz gibiyiz. Bizi sürüp götürdüğün yere nasıl olur da gitmeyiz? Biz senin ilkbaharının nuru ile yeşiliz, hararetliyiz. Sonbaharının tesiri ile de sapsarıyız, soğuğuz. Senin hilminin aksi ile baş eğmişiz, teslim olmuşuz. Öfkenin aksi ile de savaştayız. Onunla bununla çekişir dururuz. Bizi yokluğa gönderirsen, yok olur gideriz. Keremini çoğaltırsan, hepimiz istediğin gibi oluruz. Dünyadan da üstün ve ileri olanı görünce, dünyayı da kırar geçiririz. Aşk ehlinin gözlerine hem canız, hem de cihan! Kötülerin gözlerine ise ölümüz, derdiz! Mademki sen bize; "Yeter!" dedin, biz gülün ve gül bahçesinin bülbülü olduğumuz halde, emrine uyarız, susarız.