KEŞKÜL / DOĞRUHABER

Ümmü Süleym, gayet güzel ahlak sahibi bir kadındı. Çocuğu vefat ettiği zaman, sabır ve metanetle bizzat kendisi yıkadı ve kendisi kefenledi. Bir odaya bırakıp, komşularına kimseye söylememelerini tembih etti. Çocukları vefat etmişti. Fakat kocası Ebu Talha`nın haberi yoktu. Akşam eve döndü Ebu Talha. İlk çocuğu sordu. Hanımı: 

“Sabah gördüğünden şimdi daha iyidir” dedi.

Sonra oturdular, yemek yediler. Bir müddet sonra Ümmü Süleym, beyine gayet metin bir şekilde şöyle dedi:

“Ebu Talha, ödünç alınmış bir şeyi geri vermek icap eder değil mi?” Ebu Talha:

“O nasıl söz, elbette ki ödünç alınan şey geri verilmeli.” dedi.

“O hâlde bil ki; Allahü Teala da sana emanet olarak verdiği çocuğu aldı.” dedi Ümmü Süleym.

Ebu Talha bu sözü duyunca : 

“Biz Allah`tan geldik ve dönüşümüz yine O`nadır.” dedi ve şükredenlerden oldu.

Sabah olunca Rasulullah(sav)`in huzuru saadetine çıkıp başından geçenleri anlattı. Rasulullah (sav) Ebu Talha`ya dua ederek: 

“Ya Rabb! Bu evladın yerine daha iyi bir karşılığını Ebu Talha`ya ver.” dedi.

Aradan bir müddet geçtikten sonra Ebu Talha ile Ümmü Süleym`in bir çocuğu dünyaya geldi. Adını Abdullah koydular. Haneleri Abdullah`ın gelişiyle yeniden sevinçle doldu.